го (зам.) - гмечи (гл.)

Хорацио долго го гмечи догорчето во пепелникот од претходното седло: - Чудни се жените.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Доктор Коста го гмечеше со палецот своето луле, молчеше загледан во темните сонливи буки, неми, скротени од тивката августовска ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се проѕеваат и ко бајат леб си го гмечат лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Момчето се наведна, зграпчи снег, па силно почна да го гмечи, да го меле меѓу дланките.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се наведнува, го збира, и пак го тутка, го гмечи со палецот, го витка, небаре дете да повива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Жените ги бришеа солзите, дедо Димо го гмечеше луленцето, а прстите му трепереа и никако не успеваше да го запали, а Денко и Бојан, главните јунаци на оваа свеченост, не успеваа да ја скријат својата голема возбуда.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан скина стракче трева, почна да го гмечи меѓу прстите, да го мириса.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)