Но кој беше сега Хабиб Бургиба, таткото на нацијата, кој потенцијално истиот народ кој го возвиши, го спасуваше од глад, но за кого во крајна линија сметаше дека е како прашина, по кого можеше да дувне и да му го смени патот, требаше да го стави на столбот на срамот?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
ПСАЛМ Господару, го возвиши зборот а не човекот!
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)