го (зам.) - алка (гл.)

И го пикам под гушата, го алкам секаде по главата, по газето го милувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Требаше навреме да открие што црв имаше влезено во нејзиниот Костадин, уште кога почна да го алка местото околу селото, тогаш требаше да го врзи за гашникот, сега уште ќе си беа во тоа богато и мирно и топло и спокојно село.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)