Во ретките моменти на навлегување на својата најдискретна зона во односите со мене и моите книги, кога трагав по причините за нејзината голема приврзаност кон мојата балканска сага, Елен Лејбовиц не криеше да каже дека читајќи ги книгите на мојата балканска сага, најмногу се приврза за ликот на татко ми.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тогаш Татко поднаучи германски и француски, задржувајќи ги книгите од тоа време, посебно француските.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Радо! Станувај! Остави ги книгите, доаѓај на маса, - ѝ викна Милица, цимерката од Струмица.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Формата на моето битие го дефинира просторот и времето во кое постојам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Татко повторно изврши мала реформа во својата библиотека собирајќи ги книгите за јазиците, речниците, енциклопедиите на едно место во делот на библиотеката во чардакот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Прелистувајќи ги книгите уморни од вечното трагање по тие суштински прашања, а не добиваме ништо друго освен банални одговори, медитацијата ме потсетува на стихови кои оставија траг врз полноста на моето постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- Младене, земи си ги книгите и оди си.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)