КОТЕ: Море, море... ќе се рече многу ги љубел!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
„Нема да се качуваш по козја патека на колена, чедо божје“, го слушам како ме охрабрува во подвигот со наслов: „Бог не ги љуби само оние чиј адут е дека биле имот единствено на еден маж“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Затоа ви велам: човекот живее со своите гревови од минатото и секојдневно прави нови, грешејќи им помалку на туѓинците, а повеќе на браќата и на сестрите свои, на оние што најмногу ги љуби.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ѓаволот нема сила за мене, но ги надвасува тие што ги сакам, ги фаќа во костец и ги љуби!
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Твоите очи се црвени, твоите раце нежни, тие се создадени за да ги љубам јас...“
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
ФРОСА: Ги љуби, ами како. Затоа пак и тие го љубат...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Да ги љубам оние кои не ѝ робуваат на претпазливоста.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)