ги (зам.) - фаќа (гл.)

Луѓето, нашите луѓе, ги фаќа малку нервоза.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Потем доаѓа падот во безнадежност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
* Залудно. Насобраните луѓе ги фаќа очај. Значи сепак ќе ги изгонат од тука.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ги фаќаше тревога, зашто не се знаеше колку брзо ќе се шири војната и нема ли утредругиден да се префрли и наваму.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не ја крева раката и не ги фаќа. Знае: сенки се ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Птиците преселници често ги фаќа дремка, па дури отпосле ќе разберат дека градот станал арамиско гнездо – што окото ќе види, раката ќе дрпне.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Значи, ќе не чекаат оние пезевенци на чукана, — рече пашата и се насмевна, потценувајќи ја смелоста на востаниците.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дишери, дишери, дишери, ) — и не чекајќи овие да излезат, ги фаќаа за раменици и ги исфрлаа како партали во дворот на дождот и снегот сред вириштата и калта до колена.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Каде ли се Иван, Циле и Горѓи што ги нема да се јават? — се прашаа во себе Тодор, Петре и сите живи четници, не можејќи да ги слушнат грмежите од пушките и бомбите од Ливада, каде и нив Бахтијар ги нападна, но благодарение на честата гора овие лесно се префрлија на Ленишко, кое не беше опседнато, та над самото селце го заметнаа трагот и удрија кон југ, заблудувајќи го аскерот со сражението на Лигураса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Аскерот се насобра по педесет души на еден четник и нарипа живи да ги фаќа, но овие се држеа зад стените и Турците секое нарипување го плаќаа со по еден два убиени другари и пак залегнуваа и тие зад своите метеризи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одеднаш чуката оживе. Колку внимателно да ги фаќаа четниците метеризите, аскерот ги забележи, а командантите со биноклите можеа да ги видат како се сместуваат зад големите карпи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но претчувствувајќи дека Бахтијар ќе ги насочи потерите по побегнатите кон север чети, тие не се задржаа во Крушевица; ниту Толе се раздели од Андона да прејде во својот „пашалук" преку Црна, бидејќи пред два-три дена таму го бркаа; но заедно со Андона се истави до селцето Вепрчани, на границата меѓу мариовските и дренско радобилските планини, та ако дојде некој зорт, да ги фаќаат нив, бидејќи тие не беа уште газени од потери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И овие го послушаа, ја отворија племната и се закопаа децата во сламата, а возрасните ги скрстија рацете и ги удрија главите ничкум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нека добредојде сега и Бахтијарица, лели сме блиску до Дренска — му одговори Толе и нарача јадење за тој ден.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Поблиску до дома, хаосот ни помага да ги проучуваме збиените честици што ги фаќа магнетизмот на Земјата и чие ослободување во атмосферата ја предизвикува појавата на аурора.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Стој и гледај! - важно рече Бојан и почна еден по еден да ги сече лисјата од трнот, внимателно да ги фаќа со два прста и да ги фрла настрана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дишеа тешко. Од напорот, од височината, од стравот што ги фаќаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И додека така седеше, увото, навикнато да ги фаќа и најлесните шумови што ги раѓаше белата снежна тишина, дофати далечен виеж.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги гонеа светулките, ги фаќаа, како жарчиња ги држеа во рацете, па ги расфрлаа над своите глави како искри.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Му реков да не ти ги фаќа книгите“, му довикна мајка му од зад вратата. „И не ги фаќаше“.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Боге попушти да притиска на педалот за гас кога стрелката на патот му се изгуби пред очи, но колата ги фаќаше свиоците како нишалка на рингишпил - тамам мислиш ќе излета таа ќе се врати и ќе се исправи, и во наредниот момент е подготвена да ја повтори истата игра на другата страна.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Беа сосема збунети: не очекуваа дека така ќе настапам, без ронка страв, супериорно; ги фаќаше, поради тоа, некој гнев, оти настануваше најстрашната ситуација за една власт: испитуваниот да се не плаши од нив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ФРОСА: (им ги фаќа и тргнува рацете). Што се срамите, речете му на крсников со здравје. Спасо, да пукнеш, ти барем си поголема, речи!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ИЛИЈА: (му ги фаќа обете раце како што ги дигна да мава).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ќе ги земеш на душа и девојчињава... (Фроса, Кате и Паре треска ги фаќа од страв и почнуваат да плачат на глас).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: (спокојна) Ако, сега не сум сама, вие ќе ме чувате. (сите освен Антица ги фаќа треска од страв).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но секогаш неговиот изострен слух ги фаќаше одгласите од стапките на стражарот како длабок пулс во молчаливоста на овој убиствено осамен свет.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тогаш скомина ги фаќаше и потајно ги силеа Јанческите да го тужат Тахир бег и да бараат да им биде вратен коњот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги фаќа на покусо, на подолго, ги навиткува околу киските, и пак ги одвиткува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој рече дека козјото млеко било лековито и ние почнавме да ги фаќаме заделените кози.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И вика: пире, пире, пире, и ги фаќа една по една кокошките, ги коле. Фаќај, коли, фрлај. Куп.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги клавам рацете под ќебето, си ги фаќам една со друга и нешто ми запнува кај глуждот! У баја!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги вади позадината, ги фаќа ко стаорци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние ги фаќаме за нозе, за ногавици, ги завлечкуваме назад.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утрото идат и кај мене луѓето. Мажи, дербедари, одат по куќите, ги фаќаат кучињата. Ги врзуваат, ги одврзуваат и ги носат на сретсело.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред сè, би било праведно да се каже дека значајното лице набргу по заминувањето на кутриот, сосема сотрениот од него Акакиј Акакиевич, почувствувало нешто слично на сожалување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од тоа време позорникарите добиле толку голем страв од мртовците, што одбегнувале дури да ги фаќаат и живите, туку само оддалеку подвикнувале: „Еј, ти, гледај си го својот пат!“ – и мртовецот- чиновник почнал да се појавува дури и преку Калинкиниот мост, ширејќи голем страв врз сите плашливи луѓе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги грабаа своите палта за јаките, налик на животни кога ги фаќаат за врат своите малечки, ги облекуваа и брзо се враќаа на своите места.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа принуда за Ренан ја претставува најголемата срамота на анексијата и нејзината најмачна политичка иновација: „Човекот нема право да оди наоколу и на другите да им ги мери черепите, па потоа да ги фаќа за гуша и да им вели: „Ти си од нашата крв, ти ни припаѓаш!“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од изгрев до изгрев денот е подолг, сонцата ги фаќаат на спиење.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ги фаќаше тој во грстови, ги заграбуваше, па пушташе среброто да му тече низ прсти како вода.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Занемеа. Нема збор ниту проговор. Двајцата лежат наплеќи, ама сонот не ги фаќа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Започна потоа и икајца да ги фаќа: зафатија силно да икаат, испуштаа гласови како петли и си го предаваа икањето еден на друг; за да го смират икањето, ставаа касај леб в уста или се напиваа вода пред да икнат или го држеа со рака јаболцето под гушата за да не им се поткрене.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Огледалото му ги фаќаше тие негови движења - копирајќи го чинејќи сѐ што тој чинеше: седни, стани, шетај, пали цигара, гази ја под нога, фаќај се за глава, налактувај се, гризи ги усните.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
За да го ослободи од стравот, татко му му купил играчки со тие животни и го терал да си игра со нив; да ги фаќа, да ги клоца, фрла, да им чини сè што сака; и детето, малку по малку, се отстрашило, и кога ќе ги сретнело животните - веќе не се плашело од нив.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со подеднаква леснотија ги фаќаат предметите со долги пипала како што би ги фаќале со раце.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ова дефинитивно нема везе со ловење. Најбоље би го опишал како „берење риба“. Се наведнуеш, ги фаќаш со руки и ги товариш у гепек.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Се ширеше квичеж по сите дворови; некои се плашеа да ги фаќаат со раце, да ги колат со нож, и ги убиваа со пушки.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Држи се настрана од мојата соба. Не ми ги фаќај работите.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во нивните очи најмногу има страв, малку се движат, не се оддалечуваат од бараката, повеќе си лежат на сламениците и „болката“ ги фаќа најчесто кога доаѓа некој од „началството“ како што ги викаат неколкуте чисто униформирани мажи кои постојано се возат со еден дотраен џип од болница до болница, од логор до логор, каде што се собрани бегалците, од град до град, каде што се сместени децата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Оваа банкнота припаѓа, без сомнение, на најсилната Империја од постанокот на светот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во завршената сцена на „Гладијатор“, римските легионери, собрани околу мртвото тело на Максимус (кој сепак успеа да одржи импресивен претсмртен говор за правата на поединецот), хорски почнуваат да ја пеат американската химна; камерата во гор-план ги фаќа поединечно нивните лица, благородни и решителни како на членовите на шампионската рагби екипа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кријам глава зад двете близначки пред мене, им ги фаќам пополека двете крајчиња од нивните плетенки,ги врзувам во цврст јазол и нестрпливо го чекам ѕвончето. Доаѓа и тој миг.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не ја крева раката и не ги фаќа; знае - сенка се, но сака постојано да гледа во нив.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дење седеше во колибата, ги следеше од внатре птиците што слетуваа на островцето да отпочинат, им го следеше летот низ воздухот, им го одредуваше местото каде навечер слетуваат да преспијат, или каде прават гнезда, и кога ќе се затемнеше, излегуваше како ноќен гуштер од колибата, се влечкаше пополека низ шеварот и трските, го слушаше тивкото прпање на птиците кои тонеа во дремка, и како орел, како аждер, им се нафрлуваше одненадеж, ги фаќаше со раката за шијата, ги стегнуваше не давајќи им да писнат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Поради тоа, Полин беше принуден само дење да ги фаќа и да ги приготвува за јадење, а нивните пердуви, глави и нозе, ги закопуваше в земја за да не остава никаква трага од која би се плашеле птиците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
децата се надмочуваа во езерото и трчаа околу огнот кој штркаше на сите страни искри како светли бубачиња; ги фаќаа мајките, ги редеа в скут и им кажуваа гатанки за да не се испотепаат меѓу себе: „Секој рошка во пазува за да најде нешто, а не сака да најде... Што е тоа?” „Вошка!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ПОПОТ: (Ги фаќа сите за раце. Кружат три круга околу масата.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
МАТЕЈ: Срам ми е. БОРИС: Не гледам. (Пауза) Дури сега ми делува. (Пауза) Го губам видот. (Пауза. Ги фаќа очите со прсти.) МАТЕЈ: Срам ми е. (Пауза) Срам ми е.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Имав наловено доста, вистински мајстор бев да ги фаќам со раце.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од мислење и несмислување почна да им се врти во главите и да ги фаќа мачнина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Љаке ги фаќа непријателските војници, им ја трга кошулата од панталоните, ги држи, а Љаке доаѓа со писалката, им прави кругче околу папокот на гол мев.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
од секаде ги бркаат домородците, а ако излезеш еднаш, враќање нема, си фрлил камен зад себе, оние што се инаетат ги клукаат со сол, а вода не им даваат, ги полнат со рицинус, со струја и со спици, со киселини и со куршуми, со гол газ на гол мраз им го бришат паметењето, да немаш родно место, да не спаѓаш никаде, склучува договори и со Бугарија и оттаму си ги зема Грците, а Македонците ги брка во Бугарија, секаде ги поттурнуваат, им ја истргуваат земјата од под нозете, на ненадејно ги фаќаат; жените велат: не ни чинат мажите затоа е вака, а никако не си и никако не е; секоја година нов ветер, нова вејавица,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Со вино ќе го платиме“, пеам, а жените ги фаќа некое пијанство, се отвораат во широки кругови: колца, колца на снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѓаволот нема сила за мене, но ги надвасува тие што ги сакам, ги фаќа во костец и ги љуби!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)