ги (зам.) - тажи (гл.)

Потковичаните ги пренесоа Максима и Лазора на Имотот и сите на глас, и мажи и жени и деца, зедоа да ги тажат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со времето ќе никне гороцвет и синчец во пресни зори ќе тагува над нив: ќе израснат млади фиданки на бели брези со гранки спуштени ко долги плетенки со одблесок на сребро... лете роса од пресна зора да ги лади, зиме со златно лисје да ги тажи и на пролет јата славеи да се збираат во нив и на сето грленце песни да им квилат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)