ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Затоа јас мислев свадбата да биде побрзо, но стариот остана на своето.

Ги затвори очите и ја почувствува нежната кожа и свежата полнота на неговите усни врз своите и едно смирување кое ѝ ги запре солзите, но предизвика и наплив на страст што ја тера да му ја префрли раката преку вратот и да ги стисне усните посилно до неговите, како толку силно да чувствува дека се создадени еден за друг што ѝ се чини дека, онака меѓусебно предадени, со усните што не сакаат да се одвојат, во свежата ноќ дишат заедно давајќи си еден на друг здив и нежност без која веќе не ќе можат да издржат, ни таа, ни тој.  И навистина, што јас сум врзала човек не одвоил.

Ги стиснав клепките не сакајќи да го гледам.

Ширејќи ги ноздрите тој ги стисна испуканите усни.

Кога со обете шепи и ги стиснал повиените раменици на непоканетата но со своја цел дојдена гостинка, не со брзо подавање како по плен туку со достатно сила да му остане во рацете она што го држел, го видел уште на земја и бледото лице на најмладиот од дружината.

Ги стиснав очите и се совладав. „Што сакаше да ми кажеш?“

„Не лути ми се, немаш зашто. Сакаш ли да се посмееме?“

Убивајќи го брчењето околу едното уво и бранејќи се од одговорот на предизвикувачкото Сакаш ли, Лозан Перуника ги стиснал со дланки ушите.

Сонцето како на своја златна нишка да му се нишало пред испотеното лице.

Самопочитуваните тревари Никола Влашки и Пандил Димулев го следеле со машки разбирања оддалечувањето на оној чија лузна преку окото веќе двапати му ја преврзувале и го жалеле неснаодливиот млад и убав Куно Бунгур на кого во манастирскиот двор му се насмевнала жената на сургунисаниот маж.

Тој сега бил подалеку: - Вечерва - пак. Сакаш ли?

Со крајна претпазливост се одвоил од земјата и со притаено движење ѝ се доближил на девојката од зад грб.

Се обидел да ја проголта горчливоста во устата и ги стиснал очите со дланка.

- Во потопот и вашите болви ќе се издават, претскажувал старецот со вражалски ќесички под очите, едното поголемо од другото како што е поголем потпланински бадем од семка на слива; навистина оние четворица со клокотави грла за малку не умреле од незапирливо смеење, се тркалале по млада трева слични на пеливани што се борат со своите сенки, наеднаш половина дружина да попаѓа од стомачен кикот кога оној Филип Макариев го прашал со детска наивност вториот Нојо што ќе се случи ако нивните болви се удават со него а сите други ако останат во големо корито со неговите болвички, црни и скокливи внучиња со Симон-Наконтикова крв на невидливите цицалки - Ќе се давите и ќе подавате раце да ми се фатите за учкуров, ама - на! завлекол рака в појас Симон Наконтик; капнувале од невидено смеење не знаејќи ги бара ли тој болвите под гаќи да ги стисне в рака и да ги спаси од поројните води што ќе ги покријат и Содома и Гомора на вилаетот или заканувачки сака да им го покаже учкурот за кој со задоцнето јунаштво на машкоста им раскажува нови библиски поглавија; од утробата му 'ртел плач.

Ја накриви главата и ги стисна дланките в земја. Не се исправи.

- Ване се исплаши. А јас мислев... Нешто тврдо му ги стисна зборовите в грло.

Зашто човекот на голем велосипед со крилја рекол дека им е рамен на птицитеи ги стиснал педалите со стапалките.

Марко, кога тоа не го очекуваше не само попот туку ни Геле , го удри со левата рака преку лице за да го забрза неговото прекорување, нека си ги стисне забите и нека послуша.

Ги стисна забите и со шум отворајќи ја вратата истрча во ходникот. Јурна слепо во темно слепило.

Хирургот Никола или?... Не знаеше дека му готват стапица и се сеќаваше - ја испрати Јана до циганскиот крај на крај на град и шарајќи со очи по разнобојните мали куќички и ги стисна рацете: „Се каеш ли?“ Недалеку од нив голомешесто Циганче со стар, ноќен сад на глава, сонуваше да стане војник.

Пак се состави горчлив и накострешен за да ги стисне во себе како во склопен лешник прашањата на Отец Симеон и одговорите на Отец Симеон, две судрувања што го правеа да не биде еден туку двајца.

„Не. Затоа и го оставив.“ Еднаш еден колега го праша намигнувајќи кон другите: „Иване, каков вкус има млекото на кобилата?“ „Која кобила?“ прибрано праша „Една“, чу. „Една од некогашните брачни јасли.“ Ги стисна забите.

Сончев одблесок ги стисна зениците, главата ми тежеше: „Зошто е толку светло?“

Таа брзо му ги стисна врвовите на прстите, но не како да изразува желба, туку како да бара разбирање од него.

Едно време се сви, ја стегна тупаницата на левата рака и ги стисна очите.

Ги стисна забите. Не, грешам, се поправи. Тоа е гавранот со очила.

Никола, немој, се лутеше таа отпрвин и се обидуваше да му ги стисне усните со прст, потоа, се смееше заедно сонего.

Силно си ги стиснаа рацете, а чистиот ветер подувна низ отворениот прозорец.

„Црните пантери“ се накострешија. Ги стиснаа оружјата поблиску до себе и ги сплотија редовите.

Веднаш по иселувањето на Пелагија, ден два потоа, Чана ги собра своите пљачки во две вреќи, ги стисна под двете мишки и ги однесе на кај стопанството Острово.

Цврсто ги затворив очите и ги стиснав ушите со дланки, за да не видам и да не чујам што натаму ќе се случува.

Не знам колку долго седев така и ја чувствував Дена како трепери стуткана до мене, кога одеднаш таа ме протресе и ми ги тргна рацете од ушите.