ги (зам.) - среќава (гл.)

Октомври - првата самостојна изложба одржана во Институтот за современа уметност на Универзитетот во Пенсилванија. Го објавува своето повлекување од ликовната сцена. Ги среќава Велвет Андерграунд, рок група.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Април - Организира и продуцира мултимедиа шоу со Велвет андерграунд и Нико, германска пејачка и глумица; во прво време бендот е познат под името Plastic Inevitable, а подоцна и како Exploding Plastik Inevitable; настапуваат во Дом, ноќен клуб на плоштадот Св. Марк. Во галеријата на Лео Кастели се изложени „Тапетот со крави“ и „Сребрените перници“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Летото - се запознава со Пол Морисеј кој станува негов советник и соработник. Почнува да работи со видео.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овие пропусти на младиов славист главно не ги среќаваме во подоцнежните негови пишувања, ако се исклучат некои од неговите последни статии (1923-1925).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Изгледа дека референциите кои се однесуваат на Кирхер и на мистиката на “тркалото”, здивот и светлината, кои ги среќаваме во Anemic-cinema, се од корист за претпоставката (која веќе ја развив) во врска со можното исчитување на последната Дишанова игра со зборови, запишана на вториот диск.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
ГРИНАВЕЈ: Покрај тие влијанија („Седмиот печат“ на Бергман, Ален Рене со филмот „Минатата година во Мариенбад“, Борхес... - заб. на прев.), од практична страна, не знаев како да почнам и бев во недоумица, како многу луѓе што денес ги среќавам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ги среќаваме првите гости. Исклучиво Германци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Единствените што сѐ уште ги среќавам. Иако, подоста изменети.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Така беше и со големиот број Левантинци кои Татко ги среќаваше крај храмовите на Цариград, загледани во летот на галебите кон високите минариња.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За првпат ги среќавам Кид Таломајд и Св.Витус во Поп-Видео Аркада (Попс Видео Arcade) во подземјето на Минеаполис. Ми земаат неколку долари за жетони и играат две-три игри од „Симпсонови“, неколкупати ги притискаат копчињата и на резултантната табла ги добиваат броевите еден и пет.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Другари се нешта кои можеби му се случуваат на мојот внук, роднините ги среќавам само на свадби и погреби (ги избегнувам и едните и другите), а тебе, тебе би можело да те избегнува само моето бесчувствително минато.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Најчесто ги среќаваме во високата општествена класа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И колку само лица има љубовта, а колку малку од нив препознаваме во толпата од други, многубројни лица што ги среќаваме...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тропаме по куќите и ги среќаваме нивните преплашени лица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Принцот Мишкин е аматер во животот, осуден да ги проценува ситуациите и луѓето како секогаш да ги среќава за првпат; аматерот Мишкин не знае да се здобие со искуство, а навиката за него нема никаква дидактичка вредност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Гита го испрашува гледајќи го во празните, сиви зеници, без и да отвори уста, го прашуваат очите на неговите сопствени деца, очите на луѓето што едвај ги среќава низ испразнетите гета, погледите на оние 43 илјади луѓе што заминаа со писокот и чадот на локомотивите и што ги нема веќе, а тој, ете, ги гледа секаде наоколу.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Европа што ослободува и Европа што цинично уништува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во визба, на првата или на другата плоча, господ ќе знае, таа да може неврат ќе фати само да не ги среќава очите на Добра и на Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
При една ваква дилема нели веднаш ќе ни се јават во сеќавањето голем број сограѓани што ги среќаваме речиси секој ден и тоа на исти или на приближно исти места: исти минувачи по улицата; исти продавачи пред исти продавници; исти жени покрај исти излози, или пред исти порти на куќарките во Чаир!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нивното присуство на спомнативе места, зарем смееме да го сметаме за необично?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оние што зборуваат одмерено, човечки, со желба да бидат другарски разбрани, секогаш ни се драги, секогаш сакаме да ги слушаме, сакаме да ги среќаваме, да работиме со нив, да се дружиме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Луѓето што ги среќаваше обично во ова време, весникарот од аголот, на самиот почеток од дрвениот мост, млекарот, ги немаше на нивните места, ги немаше и другите ранобудници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да, ама сепак, онаа што јас би ја посакал за мајка, таа е обична девојка од една народна приказна, невеста на еден млад господар од овој крај...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Единствено уште во приказните на некои народи ги среќаваме оние суштества полни со млеко и солзи чиешто дете со гордост...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)