ги (зам.) - развлече (гл.)

— Аха! — се замисли силниот Ростовски, и стана од столот да се прошета низ широката одаја за да донесе решение по оваа сериозна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Пак некоја каурка грабнале агите? — го пречека Ростовски Мита со прашањето и ги развлече дебелите црвени муцки, бидејќи во тоа време беа зачестиле грабежите на каурки од разни бегови и паши, та Ростовски со владиката интервенираа и протестираа против тие насилија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
При овој одречен одговор од Трајка Арслан го погледна јузбашијата и незабележено ги развлече муцките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе си дојдам утре сам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Откако се извести за се, па и дека куртули еден, ги развлече устите и процеди преку заби: — Нека остане некој за семе! — ја собра војската и замина за Дуње, наредувајќи му на коџабашијата да ги закопа отепаните комити „да не се свампират" и да го напаѓаат селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мене, жими вера, од некое време шубе да излезам сам надвор од селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе пукаш ли?“ праша: гласот веќе не му беше ни мек ни длабок. „Можеш ли да убиеш?“ Таа стоеше безгласна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги развлече усните и почувствува под јазикот вкус на смола. не знаеше дека само со едната страна на лицето се смее зашто се изнасилуваше да најде отпор, да се охрабри или да разбуди страв во себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Беше блед и не можеше да ги развлече полните усни во насмевка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Како претоварена гемија однегде доплови дебела девојка во црвен фустан, ги развлече намачканите усни и седна до него.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Да ги набијам живи на кол? – му светна во умот и ги развлече дебелите муцки, задоволен што намисли пострашна и посрамна смрт, но пак се обрна кон собраните агалари и оџалари: – Што мислите вие, ефендилер?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Ми се чини дека со мускулите околу устата не е нешто в ред... Никако да ги развлече... Мил го гледаше татка си збунето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)