Ноќта го повикува денот еднаш, барем еднаш да дојде да и ја осветли душата, да го почувствува неговото сонце да и го стопли срцето да ги разбрка ѕвездите и месечината... да ја успокои, да и даде мир..
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
И така двоејќи ги како волкот што ги двои овците, ги изнатепа и ги разбрка сите, а потоа ѝ помогна на Видуша да слезе.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во тие пијани деноноќија дојдоа и Ѓупците кои војната ги разбрка; дојдоа одненадеж весели и распеани како да испоскокаа од небото; ја запоседнаа одново широчинката крај езерото, ги запоседнаа местата кои, по некое непишано правило, им припаѓаа и ги сметаа за свои, ги опседнаа казаните, пиеја од ракијата со грсти како вода да пијат од извор, играа и пееја, ги прескокаа огновите што ги палеа, го опкршуваа селото и секакви чуда и ѓаволштини правеа: секому спрема желба му нудеа и му даваа деца: машко, женско, пеленаче, годиначе, тригодишно или кој какво сака; нудеа и девојки и жени за евтини пари; нудеа за привремено или за постојано.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но тој, и не погледнувајќи ги, знаел која е трудна и која кога ќе роди и женскомашки се клештел - ќе им подвикне, ќе се разбегаат како чавки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Очињата весело му блескале на бабуњосаното месо; ќе викне и ќе ги разбрка, гаќите ќе си ги изгубат бегајќи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Немаа време да се разберат, макар и само со погледи, кој го изрекол тоа, зашто снимателот ги разбрка како гладни врапци, а на Ване на уста му беше да праша кога ќе му се оддолжат на возачот со неговиот жедуван топ пиво.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Престана дождот, ветрот ги разбрка темните облаци. Изгреа сонцето.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Сите ги следи иста среќа, ама едни само се прават дека не е така.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ним им е најтешко, никаде ветре да ги разлади а и да ги разбрка облаците од кои со години кркаат.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)