Притоа, специфично готските фонетски вредности им се доделени на оние знаци од грчката низа, кои од аспект на готскиот јазик се лишени од фонетско значење.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Така, со употребата на грчкиот алфабет како прототип за создавање на готски систем на писмото, Вулфила не ги отстранува знаците кои ги прикажуваат типично грчките фонеми, туку на соодветни места истите ги заменува со знаци со типично готска фонетска вредност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Текстот е печатен во еден број на Heby магазинот од 1979. Dr. Ackerman ги прикажува и практичните појавности на dummy-змот и во тој број на часописот донесува фотографии на зборувачи од стомак со своите кукли, потоа фотки на „дрдорливи раце”, а претставена е и една група играчи со кукли под име Rhoda Mappo dred Radiophones.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Внимание привлекува експонатот што ги прикажува идните патишта, според замислата на Германците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Затоа Барикади(те) не се подигнуваат skata politika i kultura, e според некој однапред зададен идеолошки izraz na istoriska nezrelost i simptom na konstituciska план, ниту пак а приори ги признаваат веќе slabost na makedonskoto воспоставените демаркации: ние-тие во етничка op{testvo. смисла, власт-опозиција, тоталитаристи- Ve}e ne postoi edna edin демократи, југоносталгичари-националисти, stvena fundamentalna левичари-десничари, фини граѓани-Херцеговци, protivre~nost koja vo sebe gi нормални-луди, културни-примитивни, sosredoto~uva site op{tes западњаци-балканци, политика-култура итн. tveni sprotivnosti. Kako Овие антагонизми, околу кои денес во Хрватска {to ve}e ne postoi ni edin толку наивно се структуира еден квазиполитички stven politi~ki prostor дискурс, Барикади ги прикажуваат во нивната vnatre koj e mo`no da se postigne razre{uvawe na конформистичка функција, како лага којашто sprotivnostite. општеството ја произведува поради самото себе за да не мора да се соочи со сопствената стварност, со одговорноста за таа стварност и нужноста од коренити промени.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тој одговор е избрзан бидејќи иако на таа стварност ѝ недостасува густина, можеме да бидеме сигурни дека во иднина техниката ќе биде способна точкастите елементи да ги прикаже токму со онаа густина што нештата ја имаат во нам дадениот свет.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Користењето на компјутерска графика “paint box” за да ги прикаже Просперовите волшебни книги, му дозволува да го третира филмскиот екран (екранот на “подвижните слики”) како површина од страница и да создаде широк опсег на ефекти.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Не е чудо што не предизвика идентичен одговор од машките геј-гледачи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Меѓутоа, треба да се разграничи меѓу оној вид геј-култура што се состои од нови дела од (во случајов) геј-мажи што за првпат во историјата непосредно, отворено и експлицитно се осврнуваат на машкото геј-искуство како што се живее, односно како што може да се живее (или можеби се одживеало), од една страна, и оној вид геј-култура што паразитира врз главнотековната култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кејн никако не пропушташе можност да ги потсети гледачите, преку богатиот општествен реализам и упорното инсистирање на деталите од тој период, колку се далеку од светот и од времето на семејната драма што ги прикажал Кејн.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И спортовите и изведбените уметности приредуваат настапи во кои ужива бројна публика, и таму во живо и далеку.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А нестабилните интеракции меѓу машката геј-култура и нејзиниот хетеронормативен контекст постојано еволуирале.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Вториов роман дури и цитира и преработува низа вистински историски документи за да ги приспособи кон машката геј- тема.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Општествената и емоционалната неавтентичност можеби се во средето на визијата на трагедијата за светот, но тоа е погубно за трагедијата како форма.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не може да се избави од впечатокот, или од сомнението, дека нејзините напнати изливи на емоционален израз можеби се надуени повеќе од строгите услови што ги налагаат екстремните ситуации што ги прикажува, на смртните страданија што биле побуда и сигнал за сета таа страст.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џејми О’Нил ја презапоседнува ирската републиканска историја за геј-ослободувањето и за машката геј-љубов во својот роман Кај Пливале, двајца момци (At Swim, Two Boys, 2001), чиј наслов упатува на еден претходен, класичен, негеј-роман од Флан Обраен.*435 И најуспешното дело на Мајкл Канингам, Часовите (1998), изгледа најгеј не кога се труди да ги прикаже машките геј-ликови, туку кога авторот се обидува да пишува како – или, впрочем, да биде – Вирџинија Вулф – некако како Руфус кога ја канализира Џуди.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Бидејќи и спортовите и изведбените уметности важат за масовни разонодни занимања и за јавни приредби, може да изгледа дека предизвикуваат идентични реакции кај своите публики.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нема ништо смешно во малтретирањето деца, во алкохолизмот и во ниедна од другите теми што ги прикажува филмот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто, она што трагедијата не може да го преживее е и најблагото знакче дека можеби, само можеби, е „малкуцка изнасилена“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Слично така, во Летот на една стрела (An Arrow’s Flight, 1998), Марк Мерлис нуди геј-прераскажување на Падот на Троја и приказната за грчкиот јунак Филоктет – иако може и да се разбере дека создава хомерски мит за Виетнамската војна, за геј-ослободувањето и за почетокот на епидемијата на ХИВ/сидата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Веќе ги спротивставив различните родови положби во кои спортовите и изведбените уметности, соодветно, ги сместуваат машките изведувачи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И едните и другите се состојат од активности што ги прикажуваат дарбите на обични луѓе, на луѓе како нас, кои сепак прават исклучителни нешта – нешта што речиси секој може да ги прави до извесна мера, како, на пример, да фатиш топка или да пееш, и што, затоа, секој може да ги разбере, но кои мошне мал број луѓе можат да ги прават онолку вешто и величествено.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Или, поточно, трагедијата да се претвори во мелодрама.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова, од своја страна, ги сменило природата, методите и целите на културното зајмување, присвојување и пренаменување.
Кога Тод Хејнс, некогашниот архитект на „новата квир-кинематографија“ од почетокот на 1990-тите, направи римејк на Милдред Пирс за ХБО во 2011 година, неговата бавноритмична, шестчасовна, релативно верна адаптација на романот од Џејмс М.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А, сепак, тоа е сосема оригинално дело од современата геј-книжевност, чија цел е да вообличи еден конкретно геј-начин на живеење.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Причина за тоа, главно, имаше две: и едните и другите беа задоволни што работат за свои, христијански, газди, и - втората - што газдите беа такви, добри, и не ги тормозеа: во сè, во сите работи им веруваа, како тие ќе им ги прикажеа така беа и прифаќани.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Приоѓа до група борци пред кои мустаќлестиот коморџија Јован ги прикажува своите бескрајни смешки и му се обраќа на развиеното момче, широко во рамената и со долги раце.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но кога стигна во Јапонија, забележа дека работите не стојат онака како што ги прикажал Марко Поло во своите Патувања.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во тој случај, тој ќе им плука во бунарите и сите ќе ги зарази со чума и сите тие во претсмртното стенкање ќе заборават на рајот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
За да ги исмее идеалистичките пориви на луѓето, Џонатан Свифт ќе ги прикаже Гуливер и џуџињата, додека Флобер за тоа ќе ги избере двата гротескни лика, Бувар и Пекуше.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дали тие можат да станат како што нив ги прикажува Флобер: балкански Дон Кихот и Санчо Панса?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Брошурите и прирачниците кои се однесуваат на работничките права во Македонија обично ги прикажуваат 10 моменталните права кои ги уживаат работниците во дадена област.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Не се работите такви какви што сака да ги прикаже ќерка ѝ...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
XII Квечерината по богослужбата во која игуменот, отец Серафим, отец Иларион и сите калуѓери, се молеа господ да помогне манастирот да не се приклучува кон Албанија, полковникот Жино, шетајќи низ манастирот, ја виде црквата отворена, влезе внатре, виде дека нема никого и влезе да ги разгледува уште еднаш и подетално фреските што ги прикажуваат чудата на свети Наум.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
А покрај тоа побрза да го изрече и впечатокот дека животот му помага сликовито да ги прикажува своите замисли.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Само сакала да ми ги прикаже предностите со кои ја надарил животот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Инаку, тие свои поединости никогаш не ги користела.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Податоците што овојпат ги соопштува иако се труди да не ги прикаже како крајно сериозна појава, во иднина, додаде тој, а можеби и во некој близок ден, ќе претставуваат основа за многу посериозни приоди кон проблемите и опасностите што ги носи со себе сѐ уште не расветлената појава што во моите проучувања ја именував како наезда на сенките, истакна професорот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ако сакате да ги прикажете Чикашките гангстери, не правете го тоа овде”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ќе ги прикажат само оние работени во техника свилено сито. DD ПТ: Во некои од нив користите материјал за камуфлажа.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Шатев пишува дека му треба простор за да ги прикаже сите соучесници во солунската динамитна акција, меѓутоа, поконкретно зборува само за неколку, а на другите не им ги посочува ни имињата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)