Во исто време, сатирата ги пречекорува своите граници и навлегува во сферата на фантастиката, на гротеската, на благата иронија. Но и во сферата на лирското - Гогољ и Булгаков.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Со тежиште во номиналната тематика, со промените во општествените услови, со појава на нови автори се проширува и кругот на теми, што сатирата ги зачнува.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И тргнувајќи пред Максима и пред Васила легнатите овци ги пречекорува, а тие кои стојат туркајќи ги со колената ги растерува, (нивните чакарки, кога се преместуваат од едно на друго место, кусо и отсечно ѕвонат), а кога излегуваат надвор пред вратата на трлото, гледајќи во небото, вели: Небаре е дење. И зазорено е.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Пермисивноста која ги пречекорува цивилизациските конвенции повеќе го злоупотребува либерализмот отколку што го спроведува, бидејќи во една точка тој ќе мора да се заштити со драстични мерки.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Двата случаи покажуваат како премисивната игра се оттргнува од контрола и се претвора во насилство.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ги пречекорувам луѓето, престапувам покрај ѕидот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)