Луѓето што решиле да си ги преточуваат деновите и ноќите во заеднички садови се здобиваат со правото да си наѕирнуваат еден на друг во тајните, да веруваат дека научиле или откриле понешто од животот што протечува покрај нивниот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Двете свои големи изненадувања Рада сакаше да ги преточи во едно.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И додека ги прелистувам и ги препрочитувам, постојано ми се врти мислата во кој литературен вид да ги преточам: во роман, патопис, репортажа, мемоари?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Разделена од својот невработен и хировит сопруг, морала да стане самохрана, вредна и тврдоглава деловна жена и успеала скромните домаќински вештини да си ги преточи во доходовно стопанисување со успешен синџир на ресторани.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но од каде храброста кај некој Непознат кога се осмелува да тврди дека ме познава?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)