ги (зам.) - потенцира (гл.)

Сепак, јас ќе се обидам да го направам тоа во поглед на една револуција во философијата, онаа постмодернистичката, и на тоа движење во поглед на еден философ - Жак Дерида (Jacques Derrida).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Направив неколку измени како резултат на некои корисни забелешки; сепак, сигурен сум дека тие се недоволни да призведат консензус. превод: Жарко Трајаноски 68 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Iddo Landau Што е старо кај Дерида? (What’s Old in Derrida?) Philosophy 69, 1994 1 Револуциите често задржуваат повеќе карактеристики од предреволуционерната состојба, отколку што сакаат да признаат оние што ги прават.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Карактеризирајќи ја предреволуционерната состојба како лоша (инаку не би имало никаква потреба за револуција), во желба да ја истакнат величината на нивните дела, револуционерите сакаат да ги потенцираат разликите помеѓу претходната состојба на нештата и новата состојба, и претпочитаат да гледаат на сличностите како да се малку и незначителни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој ова го постигна со развивање на деконструктивни методи кои: (а) ги истакнуваат скриените контрадикции во текстовите, правејќи ги видливи потиснатите значења - „отсутните но имплицирани“ значења, (б) ги потенцира знаењата „од другата страна“, они кои се сметаат за секундарни, изведени, и безвредни. 56 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Намерата на Дерида беше да се поткопаат текстовите и да се тестира привилегираноста на специфичните знаења со методите кои “ја деконструираат спротивноста . . . да се отфрли хиерархијата во даден момент”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога театрите ќе станат невидливи, ќе се решат сите проблеми што ги потенцираат нашите познати и успешни режисери, писателите, како и раководителите на театарските куќи кои не располагаат со „квалитет, континуитет и креативност во работењето.“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Славните ги потенцираме со тоа што им градиме споменици, или како што би рекол Лец: „... часовници кои и откако ќе ги снема ќе го означуваат вистинското време“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Една убава, млада жена, менаџер на проектот, образложено ги потенцираше стратегијата и целите на нивната хуманитарна дејност, а јас се зачитав во записот на Коцевски за старите еснафи, за абаџиите, гајдарџиите, бешчиите, брдарите, демирџиите, екмеџиите...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Втората реакција се бесот и презирот кон стварноста и повлекување во некој свој внатрешен (виртуелен) егзил, исклучив и самодоволен, но би рекол, не баш толку среќен. – Стигнавме – ме прекина во невеселите размисли пријателот – новинар.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Уште на погребот ми запре погледот на нејзиното широко, питомо, паметно лице, а сега, одблизу, на неговата белорозова кожа ги видов овде-онде расфрланите пеги што ги потенцираше црвеникавиот отсјај на нејзината коса. Таа беше тивка природа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Суфистите, прочитав во една енциклопедија, се мистици кои ги потенцираат емоционалните аспекти на посветеноста на Севишниот, преку екстазни состојби, кои стигнуваат до транс.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)