Како некој друг да ги помрднува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ти, значи, браниш предавници, велат и ги помрднуваат штиковите под гушата моја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Каде така, Лоте, кај брзаш?” го прашуваа луѓето. Тој како да имаше олово на усните, тешко ги помрднуваше: „Се враќам во гробот свој од кој не се бега...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)