А и самиот управител имаше отворен и другарски однос кон сите вработени, што Мушаланов го оценува како доста позитивна работа и наведува дека, доколку управителот професионално и навремено ги плаќаше обврските спрема вработените, самата Агенција можеше да прерасне во модерна компанија. 289
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во Агенцијата каде што работеше, која функционираше како ДООЕЛ, во тој период, работеа 12-13 луѓе како „обезбедувачи“ – сите, освен управителот, со облигационен договор за дело и со статус приправници!?3
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Пред започнување на спорот со првичната Агенција за обезбедување и истрага тој околу седум месеци, од февруари 2007 година, работеше како работник за обезбедување – сѐ до критичниот момент на настанување на проблемот, во септември истата година.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Околу пресудите на 92 Основниот и Апелациониот суд во Битола, Ѓорѓиевски ќе додаде дека многу не го изненадиле, со оглед на фактот што има сериозни сомневања оти судиите суделе во корист на бугарските газди, откако претходно биле компромитирани.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Како последица на ова, Ѓорѓиевски ги плаќа првостепените наведени парнични трошоци, како и трошоците за поднесување на жалбата пред Апелациониот суд, во дополнителен износ од 8.250 МКД, но веднаш потоа покренува постапка за ревизија, како вонреден правен лек, против второстепената, веќе правосилна пресуда на Апелациониот суд – Битола, пред Врховниот суд на РМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Тогаш Велветите се преселија во Фектори, заедно со своите тапани, и маракаси, и гитари, и казуи, и автомобилски сирени, и парчиња стакло кое го кршеа и почнуваа да вежбаат.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Некој новинар еднаш го праша Пол дали ги плаќаме Велветите; кога Пол му рече: не, тогаш овој сакаше да дознае од што живеат.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Секако, тука се патувањата, но професорите ги плаќаат своите патувања со зборови, искуство, колоквиуми, тркалезни маси, зборување, секогаш зборување.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тие за секој случај го известија битолскиот валија и за овој напад во дивото Мариово, но тој тогаш си имаше поголеми главоболии со оние востаници што ја презедоа Баница, Невеска и Смилево, a особена грижа му задаваше Крушево, откаде Никола Карев со своите четници и востаници го напади јузбашијата Сулејмана со целиот негов гарнизон и сета турска власт и ја прогласи Крушевската република.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ама ете, ги изедовте триците во Смилево, та ќе ги плаќаме сега греовите сите, и криви и прави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се изнамаваа Турците и на овој коџабашија, аази и повидни селани, ги затворија скоро половината од селаните, зедоа и тука двесте лири, и пак ги пратија сите во Прилеп да ги плаќаат Толевите греови.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Оставете ги зајадувањата, ами да поразмислиме за главите, оти ене и агите, веќе наближуваат, — ги прекина пак Толе сред заострениот разговор.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
У скотската шема и низ Сталинова се ширеше муабет дека била и редовна колгерла на странските куросари кои у Аце Лапас дебело ги плаќаа за да им ги кренат либидата.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Читаше гласно за да го слушнат сите околу него: Ферман на султанот Селим III до румалискиот валија,до битолскиот кадија, по повод жалбата на рајата против големите даноци што не сакале да ги плаќаат.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ако овие невработени лица остваруваат приход понизок од утврдената минимална плата со Закон, тогаш не се должни да ги плаќаат придонесите за социјално осигурување.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Се насмевна и рече: -Понекогаш, без да сака, човек може да се доведе во ситуација поради што мора да ги плаќа последиците.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Многу е пишувано за Павлос Мелас, но никаде не е напишано кога и каде водел барем една неколку минутна борба со турскиот аскер за ослободување на Македонија и никој не напишал што се случи, по неговото загинување, со неговата торба во која го имал златото со кое ги плаќал своите паликарја и кодошите...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А кој ќе ги плаќа тие пари и процентите од нив? – Пак ние.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Замисли - тие немаат ни национален идентитет, а богами ни национална македонска валута, па на саксофонот си ги плаќаа нарачките со евра.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сѐ што бараа агите за себе, впрочем на тоа никој и не можеше да ги натера, беше да не ги плаќаат услугите во дуќаните.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Додуша, беглер-бегот е водач на сите главатари, на субашите, на кадиите, тој има под своја власт седумнаесет војводи, а секој од нив со своја дружина од илјада и петстотини коњаници кои тој самиот ги плаќа и ги води во бој на свој трошок.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Се додаде и нова одредба според која средствата потребни за исплаќање на пензиско, инвалидско и здравствено осигурување во висина од две просечни нето плати ги покрива државата, а, доколку разликата од нето платата го надмине овој износ, средствата за придонеси ги плаќа работодавецот (чл. 8, ЗИДЗВИЛ/јул.05).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Нашите момци, орачите, сами на глава што можат плуг да си спрегнат, да си го потправат за малка оправка, да си водат сметка за ѕевгарот, ги плаќаме по седумосум до девет лири годината. Ги раниме што дал господ, и ги обуваме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Низ нејзините дебели стакла, точките од очи гледаа нагоре, а јазикот ѝ ја оближуваше месестата уста.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Цел ден забава, се јаде и пие, а никој не знае чија е куќата и кој ги плаќа сметките.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
БОРИС: И досега ти беше така. Со тоа што куќава беше моја и сметките ги плаќав јас.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ја сонував Султана. Ми ги редеше имињата на даноците кои ги плаќаме. Ослободете се, вели, од даноците.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Тоа таму му годеше: ја оставаш колата, влегуваш во барот на едно кафе, го испиваш, ги плаќаш и кафето и миењето на колата, а потоа стануваш и си заминуваш во измиена и исчистена кола. И однадвор и одвнатре.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но тој не беше научен на самостојност, неговите родители секогаш беа тука за да му ги покриваат грешките, да му ги плаќаат долговите.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)