ги (зам.) - плаши (гл.)

Тоа е, најпосле, несмасната црна лебарка, онаа бубачка што ги плаши домаќинките, а дошла само да ја грицка изнајмената волна и да заврши во забите на газдинската мачка.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Каленци, Крушевичани, Чанивци, Пештанци, Вепрчанци и други „прекуреканци" останаа испретепани во Дуње да ги ложат бабите со кромид и сол, а дунските сиромаси што немаа да платат, ги собра Мефаил со него да ги тепа во другите мариовски села и со нив да ги плаши тамошните сиромаси.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не смееше да одговори, не сакаше со тоа да ги плаши волците, кои очигледно, со својот далечен виеж ја најавија ноќешната посета.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Скапа, па го ставивме во градината на еден колец, да ги плаши страчките.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Тоа дедо Иван ги плаши волците. Или некој шумар?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Имаше дури и такви, волари и овчари, кои. од падините на ридовите и во усекот, со камења и со стапови ги напаѓаа возовите, дека биле српски и дека, божем, им ги плашеле говедата и стадата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги плашеше како што зајак се плаши, кој бива гонет од изгладнет орел . . .
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Еве, суди сам: пие и се ниша зад мене, им се криви на луѓето и ги плаши, се издолжува кога другите сенки се мали и се намалува кога другите сенки се долги.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Палјачово не ја разжали сенката, - рече Карамба-Барамба чувствувајќи дека тој палјачо ни него многу не го разжалува.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
па еден ни ја обелува: вие сте шпиони, вели, аман, бре господине, какви шпиони, ние сме сиромашни луѓе, не знаеме да бидеме шпиони, сите ќе одите на стрелање, велат, ако не признаете, велат, сите до еден ќе ве стреламе, велат и грмотрн им излегува од очите, ете сега, море бургија, не знаеме што да признаеме, тропаат тие, пампара - пумпара, шикли во чибук, а ги гледаш и тие - сиромаштија, ама не си ја гледаат својата, туѓата ги плаши, ние сме биле шпиони и од нас ќе им пропадне државата, копуци...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш лутав по темнината на градската периферија и ги плашев припиените сенки на вљубените девојки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Тој ќе ме повела! рече штрбавата насмевка, оној чуден грч што ги плаши луѓето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Баздеше на боја за кожа и ги плашеше животните.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Доенчињата се смируваат штом ќе ги кренам в раце, а кога ќе ме видат се смеат, ако воопшто можат да се смеат, иако велат дека моето лице ги плаши луѓето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во секој случај, едно е сигурно: ако јас сум црна овца – иако во тоа лично воопшто не сум убеден – но, ако сум, тогаш јас сум од поинаков вид од онаа на стрико ми Ото: ги немам неговата леснотија, неговиот шарм и, згора на тоа, ме притискаат моите долгови, додека нему, очигледно, не му пречеа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Треба да пуштам коса, се сети. Оваа татарска черупка ги плаши луѓето и предизвикува недоверба кон мене.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сѐ некои такви витини раскажуваше Осип Крстин и ги плашеше селаните со црни предвидувања.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
1. КОГА МЛАДИТЕ СЕ ВЕСЕЛАТ, СТАРИТЕ СЕ СРДАТ - не затоа дека таквите веселби ги плашат, ами дека во тој ритам не смогнуваат да мрдат без коска да исчанчат ил' око да вџашат ...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
На Стојана навикна како на другар и брат, но од Неда се некако му се тресеше душата и никако не сакаше да остане насамо со неа, макар колку да другаруваа. Не знаеше ни тој, ни таа што ги плаши толку едно од друго, но, ете така, просто се плашеа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Прашањето дали ќе му го даде Рожденката не ги плашеше, оти веќе Тода го знаеше нејзиното расположение одамна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Почна да ги плаши и теши: – Кој не ќе земе ѓеврек, ќе праќам кај оној ваш другар да сечит Ибраим јазикот, а после ќе сечит и главата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
XXVI Војската одвреме навреме правеше маневри на положаите над село, вежбаа, и на луѓето сè повеќе им втеруваа страв; очекувајќи секој момент да започне борбата, ги зафати несоница и по цели ноќи не спиеја; секој лавеж на кучињата, секое рикање на добитокот секое плачење на децата по куќите - ги плашеше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ги пудам ги плашам по нив удирајќи во тремот засолнат.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Темна ноќ од која ги криете со која ги плашите.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
И кој знае дали утре или задутре нема да ни обесат попогрдни имиња и да ги плашат со нас сопствените рожби?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Знаев оти за вас било многу попривлечно да шлапате по водата, да ги барате најдлабоките вирови, да ги плашите малите рипчиња и полноглавците.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Пловидбата беше негова света задача. Го насочи бродот кон Југ. Југот ги плашеше морнарите. Оттаму бродовите не се враќаа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)