По службена должност судот може, најдоцна на подготвителното рочиште, да се огласи за месно ненадлежен и тоа само кога постои исклучителна месна надлежност на некој друг суд (чл. 19, ЗПП). 146 Кукулев против Радио Велес Спор за неисплатени плати и придонеси1 Victus victori in expensis, condemnandus est.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ангелеска напоменува дека доколку за време на судскиот спор имаше повеќе рочишта, времени мерки и жалби против решенијата (што за нејзина среќа ги немаше) – во тој случај, судските такси и трошоци врз нејзе ќе делуваа дестимулирачки при самата помисла да тужи, бидејќи барањето правда во РМ стана привилегија само на богатите кои можат да си дозволат да ги платат скапите такси и трошоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Процесните трошоци беа одмерени на 6.000 МКД (околу 100 ЕУР) и, откако првично судските такси ги плати синдикатот на „Алумина“, подоцна тие паднаа на терет на туженото претпријатие.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во овој судски спор за неплатени придонеси за ПИО – судечкиот суд (преку судијката З. Шапуриќ-Хорват) – во март 2001 – донесе позитивна пресуда врз основа на признание со која го усвои тужбеното барање на Анчевски и ја задолжи фирмата АД „Алумина“, во рок од осум дена по приемот на пресудата, да изврши уплата на придонесите во ФПИОМ во износ од 179.010 МКД (2.935 ЕУР) за изминат период од 44 месеци (од април 1997 па сѐ до ноември 2000 год.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Но, трагично во целиов овој случај е тоа што, и покрај постоењето на судска пресуда во нејзина корист, бидејќи во меѓувреме млекарницата од државна се трансформира во приватна сопственост – Ангелеска сè уште, до ден денес, по изминати речиси 14 години, го нема добиено паричниот надоместок кој ѝ е досуден, а коешто побарување веќе е и застарено!?6 ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
И покрај тоа што сѐ уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1. Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Победениот во спорот треба да биде осуден да му ги плати и трошоците на победникот!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Впрочем, мене и вам не ни значи ништо тоа што Уставот на нашата држава, само на хартија, ни гарантира одредено право, ако тоа [виртуелно и фиктивно] право ние не можеме и практично да си го заштитиме пред суд – затоа што, на пример, судијата не го зема предметот во работа бидејќи немаме пари да ги платиме скапите судски такси, како и лукавиот противнички адвокат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
- Ке го чувам сѐ додека не ги плати парите.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
И сега Бајракот напред, по него Јован, a по Јована Петко.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Туку сега да ви одговориме ние, штабот, на вашето прашање: Штабот, гледајќи ја безизлезната положба зеде решение четите да се расформираат, луѓето да се приберат, оружјето да се запази по складови, бидејќи само така конзулите обеќаваат амнестија за сите оние што немаат крвави престапленија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ќе ја продолжиме борбата, да паднеме побргу да ги платиме гревовите или ќе се криеме во глувчева дупка?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Набрзина ги нафрла работите во торбата и ја остави до вреќата со солта и тенеќијата со газијата и му рече на Бабовчето да постојат тука додека да го продаде сирењето, да земе пари, да му ги плати.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На помош на Османлиите им пристигнал Кримскиот хан Селим Гирај.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Но по воведените мерки за укинување на некои даноци од страна на Мустафа паша Ќуприли-Заде, простување на оние кои не ги платиле заостанатите даноци од претходната година и консолидирање на војската, се подготвил за пресметка со македонските востаници.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Отсекогаш Томо за нејзе беше банка која требаше да ги плати сите нејзини издатоци.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Солзите одамна ги платил тој, господин Жан Мартин, со своето секојдневие.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А кожарот, кој секогаш го снабдуваше Маркота со оној преубав жолт сафтијан прочуен надалеку, само заклати глава:
„Вистина“, рече тој, „ако не ги платам испенџето и џизието, сосе семејство ќе ме продадат на џизаедарот Мурат-ага од Кожле, кој е откупник на државните даноци за скопската нахија.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Покрај тоа, новиот закон значително ги намали износите на казните кои што работодавачите треба да ги платат доколку не се придржуваат на одредбите од овој закон.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Ако имателите на овие интерни акции ги платат обврските согласно пропишани со закон, интерните акции добиваат својство на обични акции.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Имајќи предвид дека просечната исплате- на нето плата во РМ е 20.240 денари, 4 а средниот курс на еврото во моментот на пишувањето на оваа анализа е 61.5 денари за едно евро, казните кои работодавачите, самовработените и одговорните лица за вработувањето на странците треба да ги платат доколку не се прид- ржуваат на одредбите од законот, се многу помали од пропишаните во законот од 1978 година (чл. 39-49, ЗВРС).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
И кога дедот Стале го скрши и ова кандило за да го свети Илија пак да седи во темница седум дена, тој побрза и ноќта ја „доведе“ лисицата пред манастирската порта и тука, „потфатена“ од сите четири нозе, ја налегнаа пците и со кожата ги плати кокошките, а дедот Стале му нареди на Стојка да кладе веднаш чаша во кандилото и да му го запали рано пред вечер, оти свршил работа, го накажал арамијата што ги украде кокошките.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се разбира, за поголеми суми од овие денеска што ги платија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Не можам да ги платам! - рече Трајче. - Не треба. Ти ги давам без пари.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тој ме зеде дома, ми даде да ручам, ми ги плати дрвата и уште од некаде ми најде сол.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ливчето, се разбира, го фрлив, макар што ми рекоа дека власта, таа, народната де, по победата ќе ми ги плати. Така сите овци и кози - под нож.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Како сакате земјите на Исток да ја достигнат зацртаната цел, ако не смеат да извезуваат ништо за да ги платат долговите?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
ДИМИТРИЈА: Никој мене не може да ми плати. Кој ќе ми ги плати нозеве? Од оваа чатија паднав.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)