ги (зам.) - одреди (гл.)

Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Конечно, дрогата не ги одредува вокационите канали на уметникот, на креативецот не му го одредува изборот на естетските форми на уметничкото дело, туку само ги нагласува, или пак, го кочи веќе постоечкиот избор кој бил присутен или се насетувал уште пред земањето дрога.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дропките, равенките со икс и ипсилон да ги пресметаме, да ги вкалкулираме во нашата реалност, да ги одредиме координатите за да преживееме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Климент Камилски до доцна во ноќта пребаруваше во своите речници и енциклопедии, книги и поранешни записи, за да ги одреди петте навистина опасни зборови, во продолжение на петте третирани, во утрешната средба со Татко која беше закажана кај него.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првин бараше зборови кои можеа да се најдат во толковна низа според сличност и дополнување на претходните, но, сепак, најпосле запре на зборовите: инает, севап, атер, рушвет и калауз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Виртуелната реалност со интерфејс, именуван како податочна ракавица, симулира духовна рака паралелна со духовното око и со тоа ја постава тактилната перцепција на одлично место во новата естетика на електронскиот медиј. manray 2) Естетизација на движењата, демонстрација на нови научни и философски парадигми Машини, такви и поинакви, индустриски машини и виртуелни „gadgets”: во 20-иот век навлегуваат и во уметноста, влијаат на нејзините стратегии и ги одредуваат нејзините усмерувања.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметаше дека тој ќе биде оној главниот кој ќе ги одредува правилата на игра.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Според овие закони, моментните положби и брзини на Сонцето и планетите ги одредуваат положбите и брзините за сите минати и идни времиња.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа значи дека од равенките што ги одредуваат мазните линии со еднакви потенцијали можат да се добијат груби фрактали.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Денко го крена грнчето, отпи две-три голтки, па го тргна од уста, држејќи го така минутка-две, треперејќи со очите, шмркајќи со носот, трудејќи се на сите начини да му ги одреди својствата на тој пијалак.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Всушност стануваше збор само за привремено одлагање на таа средба но не и за нејзино спречување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај веројатно и не помислуваш дека со овие објаснувања се обидувам да ги одредам причините што ме спречуваа утрово да побрзам за да те погледнам в очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Деструкција“ како категорија не постои во мнозина филозофски речници, а дури не се појавува во ‘keywords’ на Raymond Wiliams меѓу коишто можеме да ги пронајдеме зборовите ‘отуѓеност’, ‘семејство’, ‘технологија’ и ‘насилство’.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 57 едно широко антрополошко поле, каде што фразата „деструкција-во-уметноста“ ги истакнува процесите што ги одредуваат праксите на терминот внатре во самата институција на уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сликата Маж, жена, љубомора и страст (Man, Woman, Jealousy and Passion, 1993), освен што упатува на некои „стилски“ одлики на американскиот поп-арт (во прв ред на сликите на Том Веселман), на прв поглед не открива некои покомплексни референци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, доколку ги сокриеме или отстраниме усните, како единствен детаљ кој ги одредува изразните одлики на некакво „лице“ на претставената фигура (детаљ кој како и да не ѝ припаѓа на сликата би­деј­ќи и самиот е направен од картон и просто залепен врз панелот), ќе ни се укаже и друга фигура сокриена поради „лицето“ на првата фигура, фигура нам свртена од грб.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Геј-идентитетот е само „еден вид талог што самиот по себе не може да укаже колку разновидно таквата желба и натаму ги одредува густината, бојата и вкусот на целиот богато измешан раствор од кој, во таква сталожена состојба, спаднало само мало количество“. (132) Геј-идентитетот, затоа, е недораснат на задачата да ја долови и да ја изрази геј-желбата, која во своите преобразувачки стремежи за менување на светот и во своите задоволства што не може да се категоризираат ги надминува релативно едноличните лица и теми што поимот „геј“ само ги именува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа служба ги одредува приоритетите и укажува на нивното значење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но крајниот резултат е сепак дело на доставувачите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа не значи дека не постојат поединци па дури и специјализирини установи платени токму за тоа: да го стимулираат видот на ведрината и нејзиното траење во чест на празникот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем животот е тој што ги одредува во нас ведрите и темни чуствувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа ќе биде третата голема револуција во човековото поимање на светот и себеси, по онаа на Коперник и Дарвин: Коперник му покажа на човечкиот род дека не е центар на универзумот, Дарвин му покажа – дека не потекнува од Бог туку од мајмун, а јас – дека човекот не е она што мисли дека е.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со моето откритие на несвесното, со објаснувањето дека токму оној дел од нас кој ни е скриен и непознат, ги одредува нашите мисли, чувства и постапки, јас сум на пат да го сменам светот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Четката на уметникот како да ги одредила маргините на студенилото на човековата душа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сека зелка си се тркалаше кон сопствената вистина: една се потсмевнуваше предизвикувачки, друга намигнуваше заводнички, трета не знаеше што сака и сал туку се удираше во другите зелки и им откинуваше по некој лист од судбината - да ги штрекне, море и асолно да ги здоболи а и да им даде на знаење дека и на удолниците правилата пак ги одредуваат најсилните.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Беше комплицирано да си ги одредам границите на фикцијата во мојот ракопис Татковите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Секогаш одново треба да се признае пресудноста на интензивниот однос на напнатост кон светот за севкупниот маниристички склоп на изразување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Затоа никој не може да тврди дека според тоа сите маниристи се “инвертирани”. (...) Треба да се потсетиме на изреката на Оскар Вајлд: “Лошата поезија секогаш произлегува од вистинско чувство”. 240 okno.mk Изолираност Најнапред да утврдиме: двата изворни, основни, тнр. прагестови на човештвото коишто пред сè ги одредуваат уметноста, поезијата и музиката се “природно” или “вештачко”, “класично” или “маниристичко”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)