Помеѓу нив се, меѓу останатите, и економистот Милтон Фридмен (Milton Friedman) и писателот Виљем Бакли (William F. Buckley, Jr.), исто како и бившите и сегашни политичари, како што се се градоначалникот на Балтимор (Baltimore) Курт Смок (Kurt Schmoke), бившиот државен канцелар Џорџ Шулц (George Shultz) и федералниот судија Роберт Свит (Robert Sweet).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Некои личности како што се Вилијем Бенет (William Bennet), кој своевремено се наоѓаше на чело на кампањата против дрога, ги обвинија „интелектуалците“ поради тоа што воопшто и го покренуваат прашањето за легализација.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се смета дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги изведуваат старите ритуали - читање, или анализирање, или пишување со цел и јаснотија. Кој може да ги обвини?
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Можев чисто да ги обвинам дека ми го загадуваат воздухот во Републиката и со првата сосетка што ќе тргне по мојот пат да основам Балканска заедница во која тие ќе можат да бидат примени.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Наместо да го искара Тито, тој ги обвини петлите зашто не ги дисциплинирале подобро кокошките.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Стефан, тој еден човек, го предизвика сето нивно знаење, ги доведе во прашање сите нивни убедувања и ги обвини за слепило, за предавство и за убиство!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ние, озлобените и гневни поразени борци на ДАГ во својата понижена гордост и достоинство – ниту сакавме, ниту имавме желба да ги ислушаме тие, кои партијата, т.е. Захаријадис и неговите, ги покажа со прст и токму нив ги обвини за поразот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Еден ден откако Емил Зола тешко ги обвини војската и судството во истиот весник се појавува протест против повреда на правото во процесот против Драјфус.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Конечно се постави прашањето, зошто сите тие луѓе благовремено не прозбореле за сеновитите страни на своето минато, туку чекаа во јавноста да се појават документи што токму двократно ги обвинуваат - не само за докажана соработка со тајните полиции, туку и за прикривање на таа своја дејност - и на тој начин им товарат на грбот морален товар поголем отколку оној што ќе го понесеа навремено самите да излезеа во јавноста со своите вистини.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
На самиот почеток од религиското верување, тврдеше тој, стои таткоубиството – религијата во своите зачетоци е обид за искупување на гревот што го сториле синовите убивајќи го својот татко во борбата за превласт, и кого потоа го слават како божествен предок.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На крајот од „Мојсеј и монотеизмот“, брат ми ги обвини Евреите и за страдањата кои ги имаат претрпено низ милениумите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Целиот свој живот преку своите дела брат ми се обидуваше да докаже дека есенцијата на човековиот род е вината: секој беше виновник, затоа што секој некогаш бил дете, а секое дете во натпреварот за љубовта на својата мајка ја посакало смртта на својот противник - таткото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И кога брат ми се сети на нив, на оние чија крв ја носевме, нивните страдања ги спомена само попатно, кога за тие страдања ги обвини самите нив, страдалниците: “Со тоа тие на некој начин на себе си ја натовариле тешката вина; си дозволиле заради тоа мачно да истрадаат.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не се работи само за сатира на сметка на изведувачите, што се воопшто raison d'etre на MTV, туку и за безмилосен приказ на глупавите и асоцијални гледачи.” Beavis & Butthead се успешни затоа што им успева да ги антиципираат сите блазирани судови и лоши шеги што може да се изречат на сметка на толку очигледно циничното однесување, какво што е повторното прикажување на стари музички видео спотови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со оглед на нивната популарност веројатно било однапред јасно дека ќе ги обвинат за ширење на глупавост и несреќи од секаков вид: пожари, вандализам, запалени мачји опашки, итн.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со тоа не се согласи американскиот новинар Kurt Andersen, којшто во ревијата Тime напиша: “Можеби си имаме работа со најхрабрата емисија што кога и да е се вртела на државната телевизија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)