ги (зам.) - нуди (гл.)

Оттаму Вујовиќ си го поставува прашањето: зошто вработени во ССМ, кога се наоѓаат пред судски спор против него, немаат право на услугите што ги нуди правната служба на истиот, а сепак своите должности во однос на членарината редовно си ги подмируваат?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Генерално, како Синдикатот така и правната служба во истиот, се финансира од членарина што вработените во ССМ редовно ја плаќаат – како и сите останати работници во останатите сектори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Своите накити ги нудеа без довикување а муштериите ги пречекуваа молкум, се однесуваа така како да им е сеедно дали ќе продадат нешто од својата стока.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во бројни текстови тој ги објаснуваше корисностите што ги нуди таквото зазеленување на фасадите: 1. стеблата произведуваат кислород 2. подобрување на микроклиматските услови (во градот и становите), бидејќи се намалува острината на климатските промени (топло-ладно, влажно-суво итн.) 3. задржување на ситниот песок и сличните нечистотии 4. смалување на уличната бука 5. скриеност од надворешни погледи 6. сенка во топлите месеци, пропуштање на светлина во ладните (токму затоа „дрвата-потстанари“ се листопадни дрва, кои во зима оголуваат и овозможуваат поголем проток на светлина низ крошната) 7. можно е доаѓање на пеперутки и птици, значи радост при враќањето кон природата 8. симболично покажување на новиот однос кон природата - за разлика од кровните градини, „стеблата-подстанари“ се видливи и за минувачите.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ви ги нудам своите мускули, челични мускули, своите тупаници, листовите, рамената, а вие одбивате.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
4 Во согласност со кодовите на сила, врските никогаш не се непосредно утврдливи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И, обратно - но реципроцитетот не е симетрија - најнапред затоа што не постојат никакви неутрални мерки, никакви заеднички мерки* што би ги нудел некој трет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ридот е висок сè додека не доползи до неа како огромна мачка што своите плеќи ги нуди за милување.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Го отвори барот во кој автоматски се палеше светлото што треба да го привлече вниманието, почна да ги нуди гостите со сите можни пијалаци.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Всушност, подобро би било да се искористат пронигбите што ни ги нудат различните толкувања за да дојдеме до согледба за машката геј-култура која е истовремено издржана, инклузивна, многуопфатна, недогматска и отворена за различните гледишта. ‌Ајде, тогаш, да се навратиме на филмовине и да поразгледаме некои психолошки и тематски хипотези за нивната привлечност, пред да преминеме на општествена, прагматична и, нужно, формална анализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто задоцнетиот пристап до сексуалните предмети, без разлика колку се многубројни и гламурозни, тешко можат да го премостат долготрајниот јаз помеѓу мечтата и стварноста во потребата за еротско задоволство. (А тоа е причината поради која недобројните можности за сексуално задоволство и љубов што ни ги нуди геј-ослободувањето не довеле до изумирање на порнографската индустрија, туку до нејзина хипертрофична експанзија.) Штом самата можност да го „добиеш она што го сакаш“ ќе се препушти на доменот на мечтата, еротската исполнетост неминовно добива хиперболични размери, излегува од кругот на остварливото и станува нераскинливо сврзана со невозможниот занес.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, не треба да ги пренебрегнеме и да ги исклучиме другите стилови на размислување, другите објаснувања што може самите да ни се препорачаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Развлеченото искуство на еротската немаштија што нужно и болно го доживуваат сите геј-мажи што растат во стрејт-општество го претвора обичното остварување на обичната хомосексуална желба во некаква недостижна фантазија – каква што честопати останува дури и кога, понатаму во животот, паланчанчето ќе се пресели во некое геј-градиште каде што сексуалното остварување на неговите претходни еротски сонувалства на крајот излегува детска играчка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На денот повторно му ги нудам на дланка искорнатите мечти.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Скоро на секој километар поставени аквариуми од кои момчиња, штом здогледуваат кола, ваѓаат пастрмки, а понекаде и јагули и им ги нудат на патниците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Повереникот им ги чистеше дреите од тревите и од балегите и ги нудеше со сливи џанки. Друго и немаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Имало некои женски што шетаат наоколу и ги нудат.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ќе легнеше на кревет и ќе читаше дела како „Битие и небитие“ и „Форми и вредности во модерната поезија“, одбивајќи ги со презир каубојските, порно и криминалните романи што неговите пријатели постојано му ги нудеа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Истото, што е речено за дебелината и скржавоста се применува за растот на градоначалникот. Вистинскиот раст е меѓу 6 и 8 лакти.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Зачудувачки се примерите, што ова, на прв поглед ништожно правило, ги нуди како последица на своето неизвршување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога ги нудеа на продажба во прво-второ одление јас не купив.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Не треба, 168 okno.mk значи, да се жалиме на тешкотиите што ги носи различноста, туку да ги искористиме шансите што таа ги нуди. 4.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Заборавија сѐ. Дури веќе не можеа преку ден да го сретнат Осиповиот внук, ни па прашуваа се присокри ли тој негде или им се врати на примамливостите и тегобите што ги нудеа далечините.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Големите плакати што ги нудат филмовите по кината речиси ме исфрлаат од улиците и засолниште наоѓам во пријатната полутемнина на бараката зад Економското училиште.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Игуменот ја издолжи раката кон тепсијата, позеде едно ноџе од прасето вцрвенето како рак. - Повелете, повелете... - ги нудеше полковниците.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Потоа почна да ги нуди со јадењето. - Повелете... Земете... Но тие како да немаа апетит.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оваа релација постојано ја проверуваше во состојбите што му ги нудеа природата и човекот, како во некоја барана излезна парадигма.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За да му пријдеме на вирот на спокојството па дури и да се почувствуваме насрчени зарем не е доволна и самата помисла дека располагаме со природата на творештвото; и дека се наши чудесните мигови што ни ги нуди и овозможува создавањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)