За врв на мака тие ја сметаат физичката работа, а умствената, бидејќи не ја разбираат и не ги мачела, ја сметаат за лешкарење.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Косата незапирливо ми белее, капалките капат врз прозорците, столната полициски вперена – ги мачам чувствата но тие како да се скоевци.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Додека слегуваше, помеѓу Тврдината и Мустафа-пашината џамија, кон стариот дел од градот, Татко сакаше, дента, пред да дојде дома, каде што го очекуваше Мајка, со сите големи и мали грижи што ги мачат новодојденците, да ја посети уште Султан-Муратовата џамија за која имаше најмногу слушано и читано.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Едноставно ќе си ја соопштат желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие што имаат некој авторитет не мора да викаат и да врескаат за да го добијат она што го сакаат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Новоздобиените со моќ можеби ќе покажат некаква склоност да избувнат и да имаат незгодна нарав – директорите може да си ги малтретираат подредените, богатите домаќинки можеби ќе си ги мачат прислужничките – но театралностите, главно, треба да се неспојливи со достоинственоста на контролата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но чувствуваме дека нешто ги мачи, дека длабоко во нив нешто е вкоренето и се додека не дознаеме што мака ги мачи, постојано ќе бидеме со нив.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Откако никој од нив ништо не најде во келарите и амбарите тоа за што беа дојдени, одделија шестмина мажи и ги одведоа на Св. Илија, надвор од селото, Таму ги мачеа и на крај им ги посекоа вратните жили и пршлените и така ги оставија да искрвават.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Небото немало ни капка синило на себе, земјата пукала под тежината на гревови, чиниш сиот свет бил содомско-гоморска арена на блуд, на измами, на пакост и среброљубје.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Јазикот ти се здебелува, ти ги завлекува зборовите, ама ти не запираш да ги мачиш, да ги истураш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така ги мачеше. А ги мачеше и селаните што не купиле пушка. Ги тепаше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И застануваат пред мене ме гледаат кај што ги чачкам спиците, кај што ги џвакам со секирата, Ги мачам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како и останатите сожители од оваа планета, сепак, решив да не размислувам за системот – негова задача е да размислува самиот за да не мора да си ги мачат луѓето своите главички.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Гладот ли што ги мачеше и нив исто како и џганот, или сликата на гладот што ја гледаа пред себе во партали, боси нозе како ѓон со крвјосани петици, гурелави очи и остри коски како сабји подадени под смрдените кошули на оние што ја преживеале чумата, ги издели некако двајцата од несреќните и ги направи поблиски, иако со сркањето од бакарните чанаци сакаа да покажат, ќајата - дека и покрај човечката слабост тој си е обезбеден пред допирот на несреќата, а тој пак - дека е благодарен и почестен што е со него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Имаа слушано дека и живи на кол навирале агите, ама сепак се тешеа белким дотаму нема да ги мачи кадијата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие две мисли ги мачеа цела зима. – Било што било, нели сме до него испратени, ќе го чекаме да се врати – беше заклучокот од овие размислувања. Инаку и не можеше да биде.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А Петруш носеше и по дветри торби за да ке ги мачи луѓето да му бараат и торби на светијованот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Па им држам епитимија, еден вид прочистување на душата, на злото што ги мачи...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И радосен, зашто кажува како еден силен арамија, Арнаутин, ги мачел сиромашните селани и како тие, во времето по Хуриетот некаде околу 1909 година, му платиле за сето зло што им го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Почна да им ги толкува соништата на луѓето, да им куша, да им бае, да им бара чаре за сето она што ги мачи и боли во душата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Нека оди да си го гледа алот дома. Се убиваат со машинки по улици. Ги мачат Црнците.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
БОРИС: Ќе бараш хи-фи? Нема хи-фи, Матеј. Тоа е измислица. Боговите ги мачат луѓето. Каде ти е косата. Зошто ја пресече? Убава ти беше.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Уште повеќе ги мачи што им командува жена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сметал дека тие биле виновни за кризата во Турција и му се чинело дека исполнува голем патриотски долг со тоа што ги мачи заточениците.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Има да се изнаразговара, и со познати, и со непознати, а се случува и да се изнаслуша маки и јадови што ги мачат пациентите на татко ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ги има и такви кои, ако не го начекаат него на телефон, на кого и да е од нас да налетаат, нему ќе му се исповедаат.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)