ги (зам.) - испушта (гл.)

Нозете ги држеа одвај простум, а изморените раце им ги испуштаа алатите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вовлекувам големи топки чад и ги испуштам низ уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Штом се искачи горе, Бојан прво застана, полнејќи си ги градите со опивната миризба, настаната од здружувањето на сите миризби што ги испуштаа сеното, сламата, овошјето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Детето е подзинато, плаче, ги испушта првите животни гласови, се тресе од студ или од страв - оставено без мајчина утроба.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Видов само како Горачинов ги испушта рачките од раце и ние, главечки, се ошевративме во едни папрадишта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Леле колку беше смешен! Немаше друга работа, па со една жица ги буцкаше сите книвчиња што ги испуштаа децата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)