ги (зам.) - измисли (гл.)

Се разбира дека не. Ги измислиле биолозите на деветнаесеттиот век.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше вистина, на пример, како што се тврдеше во партиските историски книги, дека Партијата ги измислила авионите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кој ги измисли разделбите?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Си видела во географскиот атлас колку е далеку Алма Ата? – праша Ивана колку да каже нешто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е па сакаше да бидеш писател нели? Повели, еве, ги испраќам до тебе најцрните човечки судбини, ќе мора отсега, па натаму, да ги сослушуваш, колку и да не ти се допаѓа тоа што ќе го чуеш ... а ќе чуеш секакви приказни, за болести, за кои не си знаел досега, за надежи засекогаш загубени, за сакатења, сквернавења на човечки судбини, какви не си имал прилика да видиш, а си бил убеден дека знаеш дури и за редовните посетители пред прагот на инферното, за сите пороци што ги измислил светот, откако постои...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ги измислил нејзиниот несуден маж, војникот на бел коњ, додека божем подготвувал документи за да се венчаат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тој постојано велеше дека збира некакви документи а јас му верував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таквите податоци се заведувале во општината со обични изјави и со два сведока.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чувај се од оние поединци, кои од лековерност или по потреба ќе ги сместиш во срцето или во негова близина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Станува збор за француски филм и за француски борци затоа и немаш слушнато - му објаснив на Господ Саздов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не сум слушнал за такви нешта. Ти ги измисли? - сериозно се исчудуваше Господ Саздов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ние сме седумте вишок, џуџиња што ги измисли Добре, најдобриот човек на светот. А бевме 77, нели! - Аха.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Со песна не кажуваат ни сакање ни несакање.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Една ноќ на Мостот на воздишките во Венеција многу мирисаше на бонбони бадемлии, на повеќето минувачи очите им беа замаглени од тага – кој ѓавол ги терал нивните далечни претци да ги измислуваат парите, та сега секоја ноќ да им е ноќ на смрзнатите графикони, банкарите предвреме да оштрбуваат ама око да не им трепнува отшто здивот им е расипан.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Духовно труејќи го своето битие, тие повеќе се оддалечуваат по погрешни понагала, методи, како што е уцената, или посредства што сами ги измислуваат.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога Рабле и Волтер сакале да ѝ се потсмеат на војната, тие ги измислиле, првиот историјата на пикрошолската војна, а вториот војната на Кандид, но ниту во ед­ни­от, ниту во другиот случај, не можат да се земат за толку сериозни сцените на масакрите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Откако ќе го прочита, го крева погледот и долго, со гадење, гледа во Луков.) Како си можел само да ги измислиш сиве овие гадости?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога ќе пораснеш во друго поимање ајде пак да бидеме истородни болки и ако тоа „пак“ го нема, Нурудине сине да мине докрај сѐ што иде, барем ќе се биде сега дојди петкамен да се играме во бесчас дојди среќите да си ги измислиме без нас.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)