ги (зам.) - измие (гл.)

Од глад или од тоа што знам дека пак е одена наоколу да ги подмамува оние мачки и она куче за пак да може по ручекот чиниите наместо да ги измие да им ги подметне на мачките и кучето да ги излижат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- И после? - праша татко му.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Рушка донесе вода, сите ги измија рацете и вечераа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Ќе си ги измиеме главите“, додаде друга.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дојди ми мило и само бакни ме, кога ќе ти напоменам, двенеделно немиените чинии да ги измиеш.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Не верувам ни дека ги изми рацете после серењето.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тој ден, раскриваше приказната, од жал заплакало и самото небо и заронило солзи, да ги измие тешките рани на ослепените војници...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сепак, Ване се надеваше дека ќ е ги измие уморот и потта под шурката на чешмата во дворот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Каде замина сината тага на Радика што слезе бисерна од сонуваниот брег и му ги изми на Капиданот раните со прсти од небо и снег?“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога си отидоа, ги кренав чашите, ги измив и ги ставив да се исцедат, па седнав таму во кујната да прелистувам некој весник.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Максим се свртува, го зема палтото од Васила но не го облекува, го стуткува под мишка и продолжува да граба пред Васила и пред Карамана - што побргу до стигне на Коритница, за таму, во некое од коритата, не на Кладенец, за да не ја испогани водата, да си ги измие рацете и да го измие секирчето, - да не однесе крв дома, меѓу децата, кои сè уште не се пораснати за такви работи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Крај на третата книга.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
МАРА: Кате, дај го ваму леѓенот и ѓумот, потури му на Пандета да си ги измие рацете.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ПАНДЕ: (откако си ги измива рацете вади шамија од појасот и си ги брише, а потоа и устата и мустаќите).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога ги измија садовите и кога ги ставија на местото, минаа преку терасата и кога стапнаа на земја, раното сонце ги обвитка со својата нежна топлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога Френк со камионетот замина на работа, таа ја раскрена масата и ги изми садовите и сè уште беше милостиво нечувствителна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За да не ги видат Еворпејците, натераа Цигани да ги измијат тие локви, издадоа наредба да се отвори чаршијата и објавија дека секој е слободен да си ја гледа работата“122.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со други зборови, таа си ги изми рацете за сите несреќи од едно востание во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но Русија неколку пати официјално си ги изми рацете пред крвопроливањето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не можев да издржам, отидов во кујната и ги измив сите садови, а потоа со мокри крпи прејдов преку подот. 23 февруари Пакетот сè уште не ти го пратив.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога по игранката се врати дома, темелно ги изми забите, ја исплакна устата и си легна со некоја мачнина во стомакот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Од филџанот ги изми сите оние работи што не можеше да ги види, иако секое утро, од некоја упорност или по навика, го превртуваше откако ќе го испиeше кафето, трипати го прекрстуваше над газерот, го ставаше на мека салфета, чекаше да се исуши, а потоа десетина минути зјапаше во шарите од исушен талог.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мајката му ги изми рачињата, го седна на столче и му даде лепче и сирење.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Доаѓаш те гледам за едно простување, за еден непребол да ги измиеш образите од солените рекички со јазикот да ја згасиш врелоста на моите усни доаѓаш да бидеме еден сон и едно утро но посреќно од денес да бидеме едно срце, да збориме со една уста...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Вратот со бензин го избриша. Рацете во вода ги изми.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дојде дома. Облече чиста кошула.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Му ги измивме и посатките, му ја изметовме куќата, му суредивме, му сторивме. И ноќта некако ја преседовме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И за зарек ѝ кажав да тури војца во пајнца и во пајнцата уште три лајчиња и три жарчиња и да измие три прага од куќата со таа вода и со таа вода да му ги измие градињата на детето, и да му тури малку во устето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја тргнал раката од чело и се загледал во треварите, едниот Никола, со шилесто лице на стар и мудар лисец, другиот, Пандил, нешто малку покус и со набиена глава во квадратни раменици на кои, без тој да почувствува тежина, можело да се смести по една вреќа овес.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Не цимоли. Валканите раце не ќе си ги измиеме ни со своја крв. Слушаш ли како се смее?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не збудалувајте се, рекол Пандил Димулев. - Ќе му ги измиеме раните со вино и ќе го закопаме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како дожд да минал преку замагленост и како да ги измил сите нејасности и одвишности што пред тоа внесувале збунетост и недоразбирање помеѓу него и треварите, јасно можел, или само верувал во тоа, да види на темните лица и жилче и брчка, да го чуе дури и шушкањето на тие белези.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јован Стојче-Столетников праша: „Нели го запаливме?“ Јордан Шоп одговори: „Вие го запаливте, не јас.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со раната врамена во скинат опинок, со таа втора дамка што можела да ги врати кон многубоштво, тие знаеле дека старецот е мртов од птици до чело и верувале дека од изгниеноста под земја брзо ќе се вообличи издолжена подвижност, најпрвин пелтеста, потоа густа и стврдната, најпрвин човек-труп, потоа труп-земја, најпосле змија-отров за нечија несреќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со дождец ѝ се заканува дека танцот ќе го прекине, боите ќе ѝ ги измие и во непознат правец ќе ја однесе.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Малку по малку, исчезна сосема и оној од разораната земја и од расфрланите предмети што ги опкружуваат сите нови градби; народот ги разнесе и водата ги однесе искршените колци и парчињата од скелињата и преостанатата граѓа, а дождовите ги измија трагите од каменорезачкиот труд.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа беше една вечер кога се враќаше од планината и уморен седна крај каменливата ограда на мостот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Намерата (искажана со невидена мирнотија) е да го реши својот сексуален проблем така што ќе престане да му се згадува сексот со девојките, затоа што со истиот испробан метод престанува да му се гади од татка си, откако ќе појде на чешмата и добро си ги измие рацете... (Што, по ѓаволите?!..)
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Мисли сѐ спасил, ги измил рацете, израмнето е сѐ, сега доста, збогум животу!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гледајќи ја таа негова беспомошност, живеејќи постојано во болка и напнатост, често ѝ се случуваше да сонува како и таа ослепела и се будеше исплашена и испаничена: одеше на огледалото да се види и да си ги измие очите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
После денот шибна низ челичните цевки на пушките, ги избриша сенките на патролите и ги изми плочниците; а тој потече со тој млаз давејќи ја в грло својата пилеста смеа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Вчера, вчера, кога врната крв не ги изми црните гревови, тој твој долг и распашан појас во кој заденуваш кама на бесна смеа, бесен вепру.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Утрото потоа, ги измив соништата од моето лице, и си го исеков погледот од рабовите на твојата насмевка.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Таа само го остави лебот на масата, го префрли шалот на столицата, ги изми рацете и молкум седна да појадува со наведната глава.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Татковино, мислеше или говореше, ќе ти ги измиеме раните од војната, и за нашиот човек сега грее сонцето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Госпоѓа Мариела ги стави кредата за пишување и сунѓерот во шкафот до школската табла, ги изми рацете на чешмата во аголот на предавалната и со брзи чекори по скалите, слезе на приземјето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Си ги изми рацете и помина со влажните раце низ својата руса коса.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тој ги изми прстите колку што можеше подобро со ладната вода од чешмата и се врати во другата соба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Реков дека ќе ги раскренам садовите и дека треба да ги измијам за утре да го почнам денот со чист прибор. Тоа со садовите траеше кратко.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И снагата да си ја разладат и косите да си ги измијат...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Откако им ги измил нозете на сите Свои ученици, седнале на софра и почнале да јадат.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Така ничкосан дедо Петре си преповторува сè што се случувало на тој дамнешен Велипеточен Ден: судењето Христово кај Кајафа, за Пилата - кој си ги измил рацете - си ги измил рацете - ја отфрлил вината дека здивениот народ Христа го барал за распнување на Крст...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ако пак Јас, Господ и Учител, ви ги измив нозете, тогаш и вие сте должни еден на друг да ги миете нозете.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Митра го истави грнето од огништето, го зеде ѓумот со вода и леанот па им тури да си ги измијат рацете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Утрото порано Митра веќе беше го обесила месарникот со вода на верушките за да ги измие ваганките, лажиците, тепциите и грнето во кое се вареше петелот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митра остана да ја суреди куќата. Да ги измие мисурките, лажиците, а новите бардаци пак ги однесе во земникот со една клетва по децата и бабите што се нашија од нив и ги излигавија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го зеде тезгерето, еднаш, двапати со мала Ѓурѓа, го исфрлија на буништето на малата врата и се врати, та ги изми сношните ваганки, паници, лажици и тепции и ги нареди во вратките и полицата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
При заминувањето, Французинот се поврати, ги извади очилата и си ги изми очите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Братучедите, седнати на грмот под големиот орев туку што решаваа да станат да си ги измијат порциите од ручекот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мајсторите слегоа долу, си ги измија рацете, ги скрстија нозете и седнаа околу чергата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Брго-брго мајката го клала ѓумчето со ракија до огнот да се стопли, а Неда го донесла големиот стол, та го клала да седи Силјана; му ги собула опинците и му ги измила нозете и го променила со велигденската руба.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Или сега веќе попусто се обидува да ги измие црните размисли?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
66 „Тоа е еден дел од причината зошто.“ „Па“, рече тој станувајќи, “што ќе правиме ние? Ќе ги измиеме ли садовите?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги измија садовите, ги избришаа и особено внимателно ги наредија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги измив и прстите што не беа во завој а потоа бокалот вода што го истурив врз згазените лебарки ги одвлечка во канализацијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сепак, посоветувај ја девојката дека саможртвата не се исплатува – продолжуваше со советите Грофот без да си ги измие рацете – таквите истапи, како нејзиниот, доведуваат до прераспоредување на вината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- За каква вина станува збор – речиси извикав – освен ако не мислите на вашата конструкција дека ми ги смалува тешкотиите околу моите проблеми божемното заземање на висока личност?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еднаш Катерина дотрча од бањата врескајќи. Беше избезумена. Дури на креветот се качи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мајката рече: - Јас го исчистив станот, ги измив садовите, направив салата и ја наместив масата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе му рече мама на Зоки: - Дојди да ми помогнеш да ги измиеме садовите, сине!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И најпосле – ручекот стаса. Зоки прв си ги изми рацете, и, се разбира, исто така прв седна на масата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Вели: „Најнапред му поливав под оревот да си ги измие рацете, потоа почнав да му поливам да си го измие и вратот, и најсетне, кога генералот се свлече до половина, пустата јас, и не ми требаше многу а да не забележам дека тој и не бил само генерал туку и мажиште“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веројатно за да ги измијат улиците од прашината и нечистотијата пред првиот девствен снег.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Ти се допаѓаат ли надреалистите? Јас мислам дека се интересни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Целото! - задоволно воскликна мајката - Прво го исчисти, па го исече, па го истепа, па го зачини и на крај го испече.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како гостин јас имав предност прв да одам во тоалет, така што сепак измокрив седејќи на шолјата, потоа си ги измив забите и лицето, па си легнав, чекајќи сите истото да го сторат, вклучително и тетка ми која веројатно ќе го исчистеше тоалетот откако и сама ќе го искористеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А не е културно да избега во тоалет да си ги измие забите, а нејзе да ѝ даде чаша вода. Апсолутно не.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овојпат свекрва ми ме изненади нудејќи се таа да ги измие садовите, бидејќи раката ми беше врзана со завој.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Познајниците му се смееја, колегите го озборуваа, жените го сожалуваа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Толку гнасотии им поминале што ниеден сапун не може да ги измие. Ајдучка работа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да си ги измиеме рацете и ќе почнеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Проверува дали сме ги измиле забите пред да го гушнеме, дали ни се чисти нозете или пак ќе го задушиме.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Многу е важно за презимување растенијата убаво да ги измиеме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Многу кал изгазивме. Влатко ќе ги измие и забрише чевлите, а јас ќе се одморам.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ниту со вода и сапун да ги измиеш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- На раат нека си ги измие главата и брадиштето- рече баба ми сожалувајќи го попот со самохраното синче.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Паметам како приквечерта, додека мајка ми в огниште го ставаше котелот да зоврие вода за да ни ги измие главите, баба ми ме прати да го викнам Килета на поп Донета, мајка ми нему да му ја измие главата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Овчар бил. Еден ден, кога му дошол редот, другарите ги скорнале овците, а тој останал на бачило да го премести трлото, да ги измие каците, да ги испере цедилата и да стори сѐ што требало за да можат вечерата, кога ќе ги измолзат овците, да го спастрат млекото.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Па наврати води да ги измијат трагите дека некогаш нешто лазело по земјава. И така да биде крај.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)