Но, штом Томо ќе исчезнеше од видокругот, своите остри отровни заби ги зариваше во вратот на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Понекогаш, така легнат, ми ги зарива забите во ногата. Доволно болно за да вриснам.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Во миговите на најголемо задоволство ги заривавме забите еден во друг.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)