ги (зам.) - запишува (гл.)

Започнав да ги запишувам соновите долго пред да почнам да пишувам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така јас ја стекнав навиката да ги запишувам соновите, и го правам ова веќе 30 години.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги запишувам редовно, како саат. И ти тврдам дека нема број што завршуе на седмица...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој почна да ги запишува мислите што му доаѓаа на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Климент Камилски продолжуваше да бележи во еден голем жолт нотес, донесен од последното патување од Париз, купен во големата книжарница во Латинскиот кварт пред мостот Сена, во којшто, како што му се довери на Татко ги запишуваше главните идеи, односно les ides generales коишто му недостигале хронично на Балканот, а тие обајцата биле на пат да ги најдат...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LVII Татко и Климент Камилски по херојското соочување со сите речници во потрагата по ориентализмите во балканските јазици по којзнае којпат се соочуваа со невозможната мисија да допрат до сите заемки и конечно да ја состават наумената листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така тој збор речник, кој се затекна во мојот избеглички багаж, оживеа како рефлекс да ги запишувам зборовите, не почитувајќи ги при тоа правилата, дури ни правилата на азбуката...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа се потврдува во сцените од испосничката ќелија, каде се наоѓаат моштите на древниот пустиножител и гускиното перо со кое тој ги запишувал своите мисли.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се поднасмевна, задоволен од она што го прочита – ракописот беше читлив, а зборовите јасно и верно ги пренесуваа неговите пораки, токму онакви какви што му беа во главата додека ги запишуваше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во циркусот многу читав (без некој особен ред), и во една тетратка ги запишував мислите што ми се допаѓаа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На тие штички, тој род си ги запишувал родословијата, своите песни, приказни и слова за собитија вистинити и чудесни, истории за видни мажи, за подвизници, појава на опашести ѕвезди, големи потопи и поместувања на земјата, големи жетви и суши и уште многу важни собитија за еден род.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Елена беше изненадена од некои свои дотогаш непознати размислувања и чувства, па од страв да не ги заборави, да не ги изгуби почна да си ги запишува во својот дневник.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Знаеш ли колкава книга досега ќе имавме ако ги запишуваше приказните за бато и моите?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Закони за изменување и дополнување на Законот за евиденциите од областа на трудот, Сл. весник на РМ – 17/11 и 166/12. 130 124 рок согласно овој закон, во пропишаниот рок не достави пријава и одјава за вработување и осигурување и пријава и одјава за упатување на работникот на работа во странство, или во овие пријави внесе неточни податоци и истите не ги запишува на начин пропишан со овој закон (чл. 2 од ЗИЗЕОТ/11).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Не сум сигурен со каква цел но иследникот повеќепати побара да ги повторам имињата на децата што ме исмејувале. (Се разбира сега веќе не стоеше кај прозорецот туку повторно се беше вратил кај бирото и сите имиња што ќе ги спомнев грижливо ги запишуваше).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најтешко ми е што нема макар една малечка масичка на која би можел да ги подготвувам предметите и да ги запишувам моите белешки.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Црквата ги величи зашто сама ги создала и ги хранела со иудашки сребереници од нејзината азна, а државата без срам се гордее со кодошлакот, шпионството и одродништвото и како пример на храброст за дечињата уште првиот ден на пречекорување на прагот од градинката, во нивните чисти души го истура отровот на отуѓеноста од родот и во тефтерите ги запишува со грчка пена. 3 ***
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Службеникот ги запишуваше имињата со гласно изговарање Беелкаа, Стаалии..., но шефот веднаш го прекина и строго му се обрати на татко ми: – Не разбирам како тоа Сталинка, па Грда, не разбирам.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
(Можеме да си ја замислиме зачуденоста во неговата насмевка додека ги запишувал овие редови).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Професорот Седларов истакнува дека монахот внимателно ги следел сите вакви случувања и грижливо ги запишувал.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)