ги (зам.) - залепи (гл.)

Митре почна да го гали по главата, ги залепи своите испукани усни на негавиот образ, гушејќи се и тој во солзи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога Крсте излезе низ малата вратничка, а Нешка се наведе да се појави да види дали некој не ќе го види оти од нив излегува, овој ја исползува нејзината положба, ги бакна своите четири прсти на десната рака и ѝ ги залепи на левиот образ.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во земјата што се распукна се скрши и кичот, како дел од нејзината монолитна идеолошка стратегија: секоја страна од урнатините ги извлече соодветните делови и ги залепи во своите нови стратешки чудовишта.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Азра сè уште со широко раширени нозе му седеше на устата на Андон кој одамна го имаше изгубено чувството за мирис (лекарите имаа констатирано дека тоа е резултат на операцијата на капиларите во носот направена во неговата рана младост) и тој не можеше да ја насети реата од меѓуножјето на Азра, но обилно оттаму во устата и по образите му течеше тегава слуз, од што во еден момент мораше да го извлече јазикот, да земе здив со намера повторно да се врати на истото место, но се откажа, се сврте на левата страна и ги префрли двете жени на десната страна од креветот, речиси ги залепи за ѕидот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Catwomen - си помисли таа - ми растат канџи кога ќе ги залепам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со лепило ќе ги залепам и ти вечно ќе имаш спомен на чедото твое; таа слика гробот нејзин ќе го краси за вечни времиња.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Глигор љубопитно ги залепи своите очи врз рапавината на неговото лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Скоро ги залепи за нејзината облина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во имја отца! - рече и го допре челото со трите прсти, - и сина! - и ја спушти раката над папокот, - и свјатого духа! - и ги залепи трите прста до десното раме, - амин! - го заврши крстењето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ризван бег се цереше од подбив, ама ибн Бајко ги стокми послушно трите први прсти од десната рака, ги собра еден до друг, а домалиот и малиот ги свитка, ги залепи за дланката.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги залепивме носињата на стаклото и се загледавме во шарените книжни пари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Коста се обидува да ги залепи клепките, ама тие сами од себе се оддалечуваат и му ги откриваат очите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Најпосле, кога веќе сите мускули и коски ѝ стежнаа, пред да ги залепи клепките, Чана се обиде да си најде место во нејзината глава, ама кај ја собирало таа голема снага?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најпосле некоја невидлива сила го изгонува гневот од Пелагија и таа се наведнува и ги залепува своите усни со усните на Богородица!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се доближија во темнината до калето и ги залепија главите на ѕидот да наслушуваат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Дедо ти го прати `ржеников. Ранетиот се наведна и ги залепи своите испукани усни на детскиот образ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се направи дека божем си ја чеша брадата од рамото и продолжи да пишува, ама не беше сигурна дека нешто почувствувала.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Почувствува нов бран на пот како ја облева и ги залепи рацете до телото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сонцето ги носи низ ветките и ги залепува на ѕидот.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Со восок ги залепив со смола ги запечатив ги прелив со лепак ги врзав со јаже сите љубовни фантазии сите желанија од премолчување истоштени.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)