ги (зам.) - забрише (гл.)

Доста слуша натажена, дури се поразлигави малку. Се исекна неколку пати во шамивчето, што му направи голем впечаток на дедот Петка, ги забриша солзите и откако си ја кладе раката пред устата, потпрена на лактот и колената, отвори да зборува не полошо од дедовците: — Море, дејди вујко, дејди родителу.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се исправи, ги извади очилата, ги забриша со шамивчето и почна да ги префрла нервозно од рака в рака, па почна сам да си зборува: — Бак, бак, бак, пис милет, бреј! Не сетит да гледат работата да живејит, туку матит вода во аван.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се замисли длабоко, па како да се присети нешто, плусна со рацете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги собра парчињата, ги потокми на купчето кај другите, ја отпаша футата, ги забриша рацете од неа и ја фрли врз отпадоците.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дојде од купатилото гола. Од задниот дел на косата и плешките, кои не успеала да ги забрише со крпата, ѝ се тркалаа капки вода кои продолжуваа надолу по телото во кривулести поточиња сѐ до задникот и бутовите каде се распрснуваа и, така разлеани, целосно ја препокриваа кожата која со влажниот слој добиваше проѕирна жолто-руменеста боја со необичен сјај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас брзо ги забришав солзите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Па да ги забрише со сува крпа спектрумот и комодорето, браќа неродени, од прашина, па да организира турнир во Packman.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
На Пелагија исто така ѝ потекуваат солзи, ама таа не сака да си ги забрише како некои од толпата, туку дозволува слободно да се разлеваат по лицето и да капаат врз убавиот фустан.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не слушајќи се веќе себеси ами само неа, а не сфаќајќи сè уште ништо, Гого ја испушти шпахлата да му се задржи на ногалките пред платното, во од ги забриша рацете од маслосаните панталони и таков каков што беше облечен за работа во ателјето, со мака и клетви го запали изабениот мотор на половниот карван, кој место задни седишта имаше доволен простор за неговите слики од поголем формат.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)