ги (зам.) - гори (гл.)

Илјада души аскер и заптии, не можат двајца луѓе да налегнат, та се принудени да ги горат живи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во тоа думање и чудење, веќе и петлите почнаа да пеат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги греат дланките и со нив образите челата, дуваат во жешкото, сркаат гласно, си ги горат усните, непцата и грлата и чувствуваат како топлото се разлева по градите и желудникот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На син облак качен стои простум стрико Бојан Димански, ни рајски ни адски, и насмеано гледа кон земјата и кон мене и во писмото во моите раце, кое сетака чадеше и кадеше и ги гореше прстите мои.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Мајка ѝ“, рече Никола, „да беше каква што не беше, кога Гала се замоми, плачејќи и коси корнејќи ќе ја пееше она народната Не крши се како риба низ водата Како змија низ тревата! Не ги гори ергените...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пред плисоците, на крајот од жолтата суша во која се множеа мешлести бубалчиња што ги ослободуваа покосените и непокосените класја од зрна, по земјата се тркалаа со невидена брзина проѕирни топки електрицитет, го косеа овците по планините и луѓето по улиците, ги гореа амбарите и ги поцрнуваа куќите, внесуваа во срцата страв и болка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Веќе ми жежи, ми ги гори прстите, а јас не се иставам, не ги поттргнувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По ручекот ги вадиме фанелите, кошулите и ги држиме на врвот од огнот — ги гориме вошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Забележував постари жени со насолзени очи!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Оgнот ги горел кориците, поцрнил неколку први бели страници, но не можел да стиgне до сржта на книгата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се туркаа, викаа и се надвикуваа, за спас се фрлаа во подивените и разулавени води над кои секои неколку минути долетуваа авионите кои во низок лет и заглушувачки виеж митралираа, фрлаа бомби и ракети и веднаш зад нив долетуваа други и со некои бомби што ширеа и дигаа многу пламен, ги доубиваа, ги гореа испопелуваа и мртвите и сѐ уште живите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама нема жал, луѓето ги фрлаат, ги горат. Жалта си е жал, а маката - мака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не си ги горам јас децата, велам, не им ја грдам душата. - Па душата оди без тело, вели клисарот, само душата негова патува, а само сликата останува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Звук на ветерот и сонцето што ги гори долините. 61
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Овој ветер ги гореше пределите, ги растегнуваше коските како восок, крвта ја зовриваше и згуснуваше во калливи напласти во мозокот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)