ги (зам.) - бере (гл.)

Настапуваше богата и плодна есен... Кукушаните веќе ги береа лозјата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Клекна и почна да ги бере делумно за да му мине времето, но и поради една нејасна желба да има букет цвеќе да ѝ го понуди на девојката кога ќе се сретнат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ѝ принесевме сини цветови што ги брал Александар Македонски покрај Златна Река Таа ќе речеше: тие цветови веќе сум ги носела в пазуви...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во времето кога маслинките дозреваа, илјадници работници од блиски и далечни краишта доаѓаа да ги берат.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Покрај неа се наоѓаше старо решето во кое ги береше паднатите круши.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И Патрокле (нека му ги бере гревовите ортакот) ги брои тука деновите, ги дели ноќите со виновниците и со од мајка неродените. Сѐ заради ортакот - „човек лукав и вреден“.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По мирната видна поврнина, извртени на грб, се белееја многу риби, замелушени од експлозијата. – Гледаш ли? – гордо рече Беличот, кога почнаа да ги берат рибите.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И откако нему му се поврати здивот, тие го замолија да им ги каже имињата на сите растенија што ги приготвува, каде ги бере, на кои места и во кое време.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
НИКОЛАЌИ: (ги бере рамењата).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Новосељ пак е едно било, истото било кое од Загорни се спушта до Бујклиев Камен со Сридорекот од едната страна што ги береше водичките од Серкови Страни и Ракито, од Шопар и Буквиц и Араиљ од другата страна со водичките од Брајка и Кузовот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ја видов и планината; и ливадата на која растеше чајот ја видов; ги видов и капките роса што стоеја на цветовите; и девојката со селско руменило на образите – ја видов како ги бере китките чај; се заљубив во неа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Така. Те видела жена му на клисарот. Доаѓа овде и колне: „Не сакам да ми ги бере.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Змиулеста планинска патека А во зеленилото жарчиња од јагоди. За жедта најсладок залак Додека ги береш усните ти се палат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Колку сакаш, бабино, нема кој да ги бере.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Пченките пожолтеа. Мацковчани почнаа да ги берат и пченките.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А тој, пустинскиот, отров да му се, им се наврти и ги бере“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Господару! Господару! Децата ги берат и гранчињата! -викаа тие. - Што? Гранчињата! - грмна Мегалон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во времето кога маслинките дозреваа, илјадници работници од блиски и далечни краишта доаѓаа да ги берат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)