ви (зам.) - треба (гл.)

Зошто ви треба публика? Мистиците исто така имаат публика. Имаат следбеници.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така и општеството ги смета за лудаци луѓето што прават такви нешта врз своите тела. ÂÂ Сите тие мистички вежби се интимни.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не грижете се, имаат браќава сојузници и леб и сѐ што ви треба. - Камо? Нека ни се даде.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А една од задачите на машката геј-култура е да ја свети таа еротика, да ја чува, да ја соопштува и да ја пренесува. ‌Но, ако мелодрамата има своја еротика, тогаш има и своја политика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога се најразумни, љубовните врски на геј-мажите се нејзин пример и отелотворение.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“‌ ‌Или размислете за следнава приказна од закопот на Вито Русо, геј-милитантот, виден припадник на ЕКТ АП Њујорк и автор на Целулоиден плакар (студија за прикажувањето на геј-мажите во холивудските филмови).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ви треба некаква друга потврда на ова, доста ви се приказните за дрег-кралицата која го кренала Стоунволскиот бунт удирајќи го со чантичката полицаецон, небаре сакала да каже – како Феј Данавеј во улогата на Џоан Крафорд која играла разгневена мајка маченица – „Па зошто не можеш да ме удостоиш со почитта што ја заслужувам?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да не ви треба соба? Имам уште една слободна. Сакате да ја видите?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А зошто ви треба таа фабрика?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гледала во празното, му поставувала прашања на празното, му давала одговори на празното; насекаде во тоа отсуство околу неа бил присутен Макс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа не сакала или не можела да поверува дека Макс е мртов, и постојано разговарала со него, едвај забележувајќи ги другите: сѐ поретко им го поставувала прашањето „Ви треба ли нешто?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кликтежи ви требаат, поету мој, ако не за друго, бар да ве слават и прославуваат, на вас да посочуваат како создавачи на убоста од која се храни животот, а не на грубоста која убива и ништи?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Дури отпосле, од твојот разговор со Методи, ја разбрав вашата намера: вам ви треба човек што ќе го изврши убиството и ќе ви овозможи вие да останете неоткриени - човек што ќе умре, по извршениот атентат, од вашата рака и што ќе продолжи да ви служи, онака како што ќе посакате!
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Тоа сум јас ваше превосходство, засега сум само јас“, рече Лебезјатников.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Што барате и што ви треба?“, праша тајниот советник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Кој ви треба, господине? - дури тогаш се охрабри.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Многу деца настрадаа, ни рече Огнен Ѓорго и затоа не ви треба да ѓибате. Ако видите нешто, забидете го, опулете му се и заминете си. 221
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пишете што ви треба! Братски и другарски поздрав Тале.“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ж: Ахиле, не ви требало тоа! Зошто?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ви благодарам многу и еве, веднаш ќе го отворам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зошто ви требаше да одите и да водите разговори со оние оголени коски, по кои повеќе ни мрави не лазеа бидејќи одамна немаа што од нив да однесат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Немојте никогаш да ја премолчите љубовта, тоа е најголемата болка и казна.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И никогаш не заборавајте тоа е се што ви треба за да останете човек.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А за водата - кога ви треба качете се, тропнете.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
СТЕВО: Ќе ми пораснат крила. Ќе ви треба двоглед да ме видите. СИМОН: Кај ќе леташ?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИВИЌ: Премногу се напрегате господине Херцог. Ви треба одмор.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Треба да внимавате зашто ќе ви треба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ти ли си Ѓорѓи? Ѓорѓи Петковски? - Јас. Што ви треба?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не знам...интересно лице. DD ПТ: Кое е чувството кога ќе видите такво нешто? okno.mk | Margina #10 [1995] 15 DD ЕВ: Едноставно ви треба повеќе време да го погледате.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- Ако не ви требам, - рече Котевица, - да одам и јас со нов.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Не ви требам нешто? - праша Котевица. - Не, рече Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Стоеше така со погледот како фрлен во пустина и веќе помислуваше да ја батали оваа работа коа, зад себе, од левата страна, чу женски глас како му вели: „Ви треба помош?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со мојата правда ќе седите тогаш, велам, и само мојата правда ќе ви треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)