Мене секојдневните вакви размисли ме исполнуваа со страв, со возбуда, како да ги доживував повторно оние приказни што баба ти Стојка ни ги раскажуваше кога бевме мали со една единствена цел, да нè преплаши.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„ Ох, другар“, почна таа со здодевно плачлив глас, „ помислив дека ве слушнав како доаѓате.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Госпоѓа Мариела ја затвори папката, погледна во возбудените лица на осамените срца, направи пауза од неколку мига, и рече: „Ве слушнав и можам со сигурност да ви речам, вие сте во право.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Да копате со ножеви по ѕидовите за да не ве слушнат патролите што сновеле по улицата!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не можете да се разбудите од кошмарот, освен ако некој не ве слушне и ви помогне да се разбудите.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)