Затоа луѓе, тука се јавните часовници, големи, качени на столбови, за да ве потсетуваат колку е точно часот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- Кога ќе ве сурдисаат злите размисли не треба никој да ве потсетува оти војските на прогонот веќе се збираат околу тврдината на вашето спокојство.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но да се седи до пациент кој е запрепастен што слуша врева или чувствува интензивна топлина, како изворот на системот за греење да се активира низ скриените цевки, и да се дели со него оваа “реалност”, е доволно убедливо искуство кое силно ве потсетува на вашата одговорност како архитект кога ја проектирате околината за овие луѓе.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Големиот, тркалезен часовник што висеше сред салата беше запрен на 8 и 23! 8 и 23!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)