Проклет да бидам, секоја изутрина разбуди се и туку гледаш сите деца како зајаци ги начулиле ушите, се вратил ли стриче Лентен, - ќе го чуете доаѓањето на количето и нешто ве подмамува, мислите пак се вратил, без душа се стрчувате во дворот. Голи, боси.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)