Може да се наведе и фрлањето од мост во река, но за оваа варијанта да биде комплетно успешна подобро би било да си стаите камен потежок затоа што често се случува со падот во реката да ви се јави инстиктот за преживување и Севишниот да ве врати повторно во живот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Драги мои девојки! Јас сум виновникот за вашето доцнење, затоа ќе ве вратам во Бечеј со мојот автомобил.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Потоа пак со колата ќе ве вратам дома.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Не чекаше одговор. Рече: - Ќе ве вратиме, магариња, пак во Романија. Да јадете таму мамалига!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ја поминавме Кулата и вечерта стигнавме на албанската граница.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Зашто во Прењес животот за него е таков.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А дали ќе ја соблечам? - Ќе ја соблечеш Кире.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Деконструкционистите покажуваат дека секое верување, дефиниција и цврсто стојалиште токму минуваат низ кризата од различни и арбитрарни интерпретации.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но постмодернизмот, кој не значи дека секој може да оди каде сака и да прави што сака, едноставно подразбира дека не постојат сигурни и брзи начини за раздвојување на добриот од лошиот пат, добри и лоши култури итн. и ова ве враќа кон прашањето за морален избор и одговорноста - тоа ве прави одговорни а многу луѓе токму тоа не го сакаат.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Штуро е душата себе си да се моли Разбранета ноќ да ве врати Низ маслинките земјата кон морето кога трчала.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)