јурне (гл.) - по (предл.)

„Јурни по него.“ Гласот му беше празен, длабок и ужасно повреден.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мартин му ја прегрна раката, се поткрена кон неговото уво и шепна: - Тате, тој е! – рече и пак ги почувствува сите студени морници како му јурнаа по малото топло, тукушто разбудено тело.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Војниците ги симнаа кантите со бензин од камионите и јурнаа по куќите да ги штркаат: пламенот вивна и луѓето почнаа да лелекаат, да се раздвижуваат, да напинаат да го скинат обрачот, но војниците со бајонетите и кундаците ги натискаа еден во друг.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Заздивани, се најдоа во некој дол фрлени од некоја сила еден во друг; преплашени сами од себе, јурнаа по долот надолу како кон излез.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И тогаш, тој крмакот скокна од местото и јурна по дворот. Тоа мене од памет ме извади.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)