јаде (гл.) - со (предл.)

— Остави и, остави и, нека си одат со здравје и нека си и јадат со здравје паричките! — пак се насмевна Јован.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јадевме со сласт која надополнуваше нешто непрашано или некажано, така барем ми се чинеше, но таа претпоставка за мене стануваше сѐ понебитна пред комичната слика во која доминираа задебелените црвени мрсни усни на Крумета развлечени под мустаците како пренапната пластика низ која, постепено, неговиот длабок, затемнет глас се раздробуваше во рапав, метален кикот кој повремено се слеваше во три обични збора: „и така натаму”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Пак почнав да се навикнувам да седнувам на поставена маса, со подготвен од друг ручек, да јадам со измиени од друг садови, на испрано и испеглано.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Потоа како да му мина стравот, касна уште неколку залаци спотерувајќи ги со вино додека тој џвакаше полека, другите крај масата грабеа од парчињата и јадеа со сласт.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Со стомаци надуени и безброј тешки падобранци јаделе со сласт и овча маст.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
КОТЕ: Море си го макал со киселина, оти да си го јал со месо...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јадеше со чувство дека мора брзо да јаде, без починка, без застанување, зашто миговите во кои беше собрана таа сладост можеа да се испуштат и задоволството од убавиот ручек да пропадне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јадеше со задоволство, чувствувајќи истовремено како јадењето му го враќа и убавото расположение.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Малку по малку, почна да јаде со мене.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Беше горд и ми ги даде како подарок за мене. Ги подготвив и јадевме со сласт.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Стоејќи еднаш на куќа, ја видел жената му кај ги молзе кравите и од милост на убавите телиња слегол во двор и отишол до телињата да ги помилува ѓоа; арно ама кај го знаеше син му Велко оти штркот Силјан е татко му; Велко си имал едно стапче в раце, и видело оти телињата ги милувал Силјан со клунот, та и свикало на мајка си: „Мајко мори, види го штркот ќе ги јаде со клунот телињата!“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Гледај, промисли ти. Одбери сам. Само нема поблаг леб од оној што се јаде со вакви раце.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Заедно јуришавме, бегавме, се криевме, па фаќавме нови позиции, заедно јадевме со иста лажица од една порција, се покривавме со исто ќебе. Да, многу работи ни беа заеднички.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ѓорѓија стравуваше од последново и јадеше со голема внимателност, пребледувајќи ако му паднеше малку путер на љубениот чаршаф.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- О! Сега пијав топло чоколадо!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Тоа значи: пченкарен гриз, се вари за пет минути и го јадеме со млеко.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- И чувме дека Бугарите јадат магариња, па и ние едно испековме. Го јадеме со гроза, ама го изедовме. После немавме ни оган, ни магаре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)