Кога времето беше жешко, освен како денешното готвење, што се вршеше на големиот шпорет на гас, храната, што се земаше од визбата или се донесуваше од бавчите, се подготвуваше овде надвор, на терасата и се јадеше на масата што беше обложена со дабово дрво, на која дваесетина луѓе можеа да јадат без да се тискаат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ѓорѓија молкум седнуваше да јаде на правоаголната маса, покриена со омразениот чаршаф кој старицата го обожаваше, чуван со години; таа седнуваше спроти него, го галеше чаршафот со едната рака, како да го чисти од невидливи трошки, го набљудуваше син ѝ и му забележуваше: - Зошто не јадеш од црниот леб?
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Само по еден орев да јадеше на ден, пак не е многу!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Таа вечер семејството вечераше во дневната соба - Дејв јадеше на каучот, Сузан на послужавник во нишалката од трска, а Ренди на подот пред телевизорот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Цупкаше од една нога на друга, облечена во црвени тренерки.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Тој ја вдишуваше прељубата и таа му беше понудена да ја јаде на послужавник.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)