Кога дојде да ја постелиме црквата со камен, од оној посебниот што помага, заедно со куполата, да ѕвони гласот внатре, видовме дека немаме.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тропаат лажиците и виљушките, ѕвонат гласовите, а нејзе ќе ѝ прокапе некоја солза од радост и среќа, додека ме кара мене дека, ете, лубеницата не сум ја доизладил како што треба, а сто пати ми рекла да донесам уште мраз.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)