Ошче јас не су ја видел арно, та они да ми се ѕверат во неа!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пукотници се слушаат од Чегране до Порој донесоа молдавки со дојки ко Плејбој мажи се ѕверат во сепаре седат а жените в куќи баклави редат О Тешкото....
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Дури ми стана непријатно од тоа што се ѕвереше во мене како да видел дух.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Постојат и ридовите над Холивуд, на коишто се наоѓаат вилите на славните актери - кои во меѓувреме или починале или пак се иселиле на Бел Ер или Беверли Хилс или Малибу, така што сега туристите се ѕверат во раскошни куќи во коишто живеат адвокати, пластични хирурзи и некогашни офицери на иранскиот шах Реза Пахлави.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Не може да не си го забележала тоа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Ај не прави се на „три и пол”, видов јас дека тој цело време ѕвери во тебе, а и ти во него.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Корисниците на компјутери учат како да си создадат приватни стварности, но најчесто тоа е осамен потфат. Седат сами и се ѕверат во „Сајберијата“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Какво е ова место?“ Ѕверев во нејасните облици на темницата, во рѓосаните ланци и покриените нешта.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
ДИМИТРИЈА: Што правиш ти? Пак ѕвериш во празно. Работи нешто. МАРИЈА: Што да работам?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Минувачите често ѕвереа во неговата соголена глава како случајни посетители на мала подвижна изложба.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)