штипка (гл.) - со (предл.)

Потта ко коприва нѐ штипка со јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На тоа лице онаа насмевка скоро и како да не беше болна, таа само ги тераше да солзат суво неговите граорести очи. И штипкаше со погледот, пржеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)