Најнакрај како залог го дадов и моливот што ми го подари тато, со натпис - Штедете во Стопанска банка - па и него го загубив.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Никој ништо и никого не штеди во “Две тишини“, дури и потенцијалниот читател е наполно незаштитен од стихот, од поетот, но и од страдањето (на зборовите, буквите, вокалите,.. белинките) распламтено до усвит.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Во џебовите ништо не ми остана!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Влегувајќи во секој нов круг бев убеден дека ќе стокмам повеќе од Љупчо, но или „горев“ или тој победуваше.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)