чуди (гл.) - зошто (прил.)

Краста: Никогаш не сум свршил пред да заврши песната! (Го зграпчува Цеце за врат и го фрла на земја) Тоа е многу чудно, секогаш на време! (Ги закопчува панталоните) Одиме, Тики!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Не, Еди!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Само се чудам зошто кога ги дупам помладите сите викаат „ОФФ, ОФ“, а никој не вика „УФ, УФ“!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сигурно се чуди зошто почесто не сме заедно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Понекогаш се чудиме зошто ни се случуваат некои работи кои не ги сакаме тогаш, заборавајќи дека некогаш многу порано сме ги посакувале, потајно сме правеле некакви активности за да дојдеме до нив, но тогаш не било созреано времето за нивна реализација.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
нѐ гледа во облеката, во ликата, ни бара пасоши, ние кажуваме дека ги исфрливме пасошите, од радост и од глупост ги исфрливме, велиме, тие нѐ редат под стража, шестмина, колку што бевме од Македонија, нѐ затвораат во пристаништето и нѐ сослушуваат, нѐ прашуваат кој нѐ испраќа во Бугарија, дали Турција или Англија, ние кажуваме дека идиме од Америка, се чудиме зошто треба некој да нѐ испраќа,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Летајќи на „слепо“, со лошо научени лекции, ја префрлаат ноќта од еден театар во друг, па публиката се чуди зошто е така ниско приземјена.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога по онаа ноќ се освестил, веќе бил далеку од смеата на душманите и се чудел зошто го болат коските и зошто е без мантија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто да лаже кога навистина не знаел ништо?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чуди зошто дрвеновата дршка е под ’рѓа на темни дамки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се чудеше зошто не го праша брата си Тодор да ја пречека и подземи?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ленче, знаејќи дека Томето многу пее, не се посомнева во ништо, напротив, одамна се чудеше зошто тоа музикално дете кое така страстно ја љуби музиката не го направи тоа многу порано, како сестра ѝ Христина.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се чуди зошто дреновата дршка е под 'рѓа туку исушена крв.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа беше се уверуваше и се чудеше зошто не го обвинува лекарот со студена распламнатост во ноздрите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Па се чудеше зошто Бошко се насолзува, па и самата проронуваше по некоја солза, зашто дечињата што ги везеше нејзе најмногу ѝ ја параа душата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Според есапот што си го правеше Чана излегува дека во исто време ќе донесат на свет нови чувеци, само се чуди зошто нема мачнина како што кажуваат жените, или она ќе биде една од ретките што плодот нема да ја мачи?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„Не знам дали сака и колку е спремен да се бави и понатаму со проблеми од животов“, ѝ реков и побрзав да го засолнам погледот, да станам дел од божемната натажена отсутност и на другите присутни; дури и рамениците ги поткренав, како да се чудам зошто немам јасен одговор и на најобичните прашања што за жал сѐ повеќе се множат, се множат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„И тоа е за вас херојство?“ пак рече не верувајќи дека уште не крикнал и не замавнувал и се чудеше зошто наеднаш се помирува со во неврат изгубените сочни стебла и со мирисот на нивните стеблаци.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Мислиш, не знаеле оти по куќите има скриено злато?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само се чудам зошто не се полакомиле и тие да душкаат од свој интерес по она што вие го баравте по заповед на Партијата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мајката очајуваше, самата се шлапкаше по стомакот и се чудеше зошто нејзиното дете не сака да се разбуди.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Авторот уште се чудеше зошто човеков така и толку се бараше околу ременот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мајка ми има неразбирлив ракопис и постојано се чудам зошто ме тера да пишувам убаво кога и таа самата тоа не го прави како што треба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но, и не треба да нè чуди зошто е тоа така, бидејќи претставниците на синдикатите во Македонија, во зависност од нивната партиска блискост со власта или со опозицијата, повеќе се грижат за политичката коректност, отколку за правната издржаност на своите искази. 43 ѓ) на крај, со носењето на новиот ЗРО (2005), педантно и хируршки прецизно, беа отстранети и последните превентивни одредби од сферата на фамозните „колективни откази“ поради деловни причини:
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И на ова место таа се штрекнува од премреноста, ги расклопува рацете од пред лицето и открива многу очи околу себе што се чудат зошто толку долго останала пред Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Можеби некој би рекол и зошто воопшто се оддолжи толку или би се чудел зошто воопшто почна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се чудите зошто ви го велам тоа? Не е за чудење. Не чудете се. Причината е многу проста.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)