Кој како се враќаше во својот брлог, потиснат од свои проблеми, ги забораваа внужињата на баба Петра и на дедо Костадин, само Пелагија која нивното враќање во срцето го носеше како неискажан аманет од стаклестиот поглед на бабата Петра, се чувствуваше среќна и радосна!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Мајка се чувствуваше среќна, како на денот на заминувањето во Италија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Таа вака го објасни тоа: „ Кога водиш љубов, ти употребуваш енергија, а потоа се чувствуваш среќен и пет пари не даваш за ништо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го переше, го пеглаше и Богдан се чувствуваше среќен во ваква домашна атмосфера која со години ја немаше почувствувано и за која мечтаеше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И кога ќе го постигнеш спокојството, измирувањето со себеси и кога ќе им простиш на сите што те повредиле, дури тогаш можеш да се чувствуваш среќен.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Гледајќи час во водопадот, поттикнат од блаженото чувство праша: -Зошто се чувствувам среќен во моментот кога ќе се присетам на мојата Ирена! Објасни ми?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)