Таа не можеше да издржи јас да чувствувам глад.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Иако од сношти, и по возот и дома, не беше ставил в уста ни залак и не беше сетил на јазикот ни голтка, сега не чувствуваше глад туку само жед.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Се буди од парализираното фантазирање, фрагментите се закачуваат за полускинатите постери, сам е во собата, не чувствува глад, брца во скинатиот џеб од туѓите фармерки до него и зачудено гледа во црвената флека на ѕидот пред себе каде три комарци го полнеа своето меше.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Беше време и за ручек, но тој не чувствуваше глад, па го прескокна оброкот, легнувајќи да се одмори.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)