„Да не се чувствувам себеси, својата мисла на покајник, лажливец и малодушник!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега беше толку ведар, така што речиси и не се чувствуваше себеси, исто како и да не постоеше, затскриен зад шпелите во таа цибрина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Единствениот случај каде што телото се здобива со статус на објект е кога станува леш“ (Sharp 1970:16).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Телото согледува, се чувствува себеси и она на што наидува.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)