чува (гл.) - тука (прил.)

Идеше киселикава миризба на сурова буковина и суво штипкање на пилотини во носалките, од тоа кивна, загазувајќи до глежневите во белиот слој пилотини, по кои чекорот му беше мек, помек дури и од снегот, а ги чуваа тука за да држат топло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Отпрво ја чувавме мислејќи дека ќе се врати, а после продолживме да ја чуваме тука затоа што мислиме дека ни носи среќа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)