чини (гл.) - чудно (прил.)

Го слушаше пеењето на жената и гребењето на нејзините чевли по калдрмата и викотниците на децата на улицата и, од некаде во далечината, слабото брчење на сообраќајот, но поради отсуството на телекранот собата сепак се чинеше чудно тивка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ќе ти ги покажам вечер светулките – ѝ реков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лесно ќе биде со неа во Маврово, нејзе сè ќе ѝ се чини чудно и чудесно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Како да сте изненадени? Ова мое талкање помеѓу небитните поединости можеби ви се чини чудно?“, сакам да му речам на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Но треба да знаете дека пред да се употреби за првпат зборот часот, однесувањето помеѓу мене и мајка ми го сметав за поприродно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се свртувам да видам како изгледа тумбата. Се чини чудно но навистина ми се виде населена и веројатно поради тоа веднаш се разликуваше од другите височинки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не сум сигурен оваа моја помисла на што ќе заличи ако ја изречам. Затоа продолжувам да молчам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи себеси се сметав судбински поврзан со земјата и со чекорењето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа можеби вам ќе ви се чини чудно но јас навистина премногу го ценев оној судбоносен момент кога човекот се симнал од дрвото за да ја избере својата патека и да зачекори по неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)